ଜଗତ ଜନନୀ

ଆସିଅଛ ଏହି ନୀରୋଳା ମନରେ

ଥରେ ନୁହେଁ କେତେଥର ମାଆ

ଯେତେଥର ଆସ ଦୂରେଇ ଦେଇଛ

ବିଷାଦର ଘନ ଘୋର ଛାୟା

ସଦା ରହିଅଛ ପାଶେ ପାଶେ ମୋର

ତୁମରି ପଣତ ହେଉ ସାହା

ଆସିଅଛ ।

ମୁହିଁ ଅଂକିଚନ ଭ୍ରମୁଆଛି ଖାଲି

ବିପିନ ,ତଟିନୀ ଏଣେତେଣେ

ଖୋଜୁଅଛି ମାୟାମୃଗ ପ୍ରାୟେ ହୋଇ

ରହିଅଛ ମୋର ହୃଦ କୋଣେ

ଆଶ୍ରିତ ମୁଁ ମାଆ ତୁମରି ଚରଣେ

ଛିଣ୍ଡ ସଂସାରର ମୋହ ମାୟା

ଆସିଅଛ ।

ସଂସାର ସୁଖ ମୁଁ ଯାହାକୁ ବରିଛି

ସେ ସବୁ ଛାଡିଲେ ଅଧା ବାଟେ

ଭିଜା ନୟନରେ ପଛକୁ ଚାହିଁଲି

ବଢାଇଛ ମାଆ ହାତ ମୋତେ

ଭିଜୁ ଏ ନୟନ ତୁମରି ପ୍ରେମରେ

ଜୀବନ-ଝଡକୁ ଡର କିଆଁ

ଆସିଅଛ ।