ଈଶ୍ୱର

କିଏ ସେ ଈଶ୍ୱର? ଏ ନୟନ ପାଇଁ କାହିଁ ଅଟନ୍ତି ର୍ଦୁଲଭ୍ୟ

କହିଥିଲେ ଜଣେ ବଡ଼ ଲୋକ “where reason fails" ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ହୁଏ ଆବିର୍ଭାବ । 

ଠିକ୍ ଅଛି, ସଶରୀରେ କେବେ ତାଙ୍କୁ ଦେଖି ନାହିଁ ମୁହିଁ କେଉଁଠି କେଜାଣି,

ଗଛରେ ଲତାରେ ଅବା କୋଇଲିର ସେ କୁହୁତାନରେ ମନ ନିଏ ନିଶ୍ଚେପରା କିଣି । 

ଝରଣାର ଝରଝର ଧାର ନଦୀର ସେ ସୁମଧୁର ସ୍ୱର ସାଗରର ଉତାଳ ତରଙ୍ଗ

କୁନି କୁନି ପିଲାର ସେ ମନ ଲୋଭା ହସ, ଆଉ ପୁଣି ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁର ସେ ସପ୍ତରଙ୍ଗ । 

ସେଥିରେ କି ଅଛନ୍ତି ଈଶ୍ୱର? ମନ ହୁଏ ଦେଖିବାକୁ ତାହାକୁ ପାଖରୁ

କିଏ ସେ କରୁଣାମୟ, କିଏ ସେହି ଗୁପ୍ତ ମହାମେରୁ । 

ଦେଉଳରେ ଖୋଜେ ମୁହିଁ ମୂର୍ତ୍ତିର ଗହଳେ

ତାଙ୍କୁ ପରା ଗଢିଛି ମଣିଷ ହାତୁଡ଼ି ନିହାଣ ଆଉ କରଣୀର ଧାରେ । 

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆସେ ଚନ୍ଦ୍ର ହସେ ତାହା ଉଁଏ ଏ ଆକାଶଟା ସାରା

ଫୁଲ ଫୁଟେ ପ୍ରଜାପତି ନାଚେ ସତ କଥା ହସି ଉଠେ ଧରା ।

ସବୁତ ଦେଖୁଛି ମୁହିଁ ବୁଝିଚିତ ତୁମର ଏ ସୃଷ୍ଟି

କହନ୍ତି ସାଧବେ ଆରେ, ଏ ସବୁ କର୍ତାଙ୍କର ଅମୃତର ଦୃଷ୍ଟି । 

ପତିତ ମୁଁ ଗୀତା ଭାଗବତ ବୁଝିଛି ମୁଁ ବାସୁଦେବଙ୍କ ଚରିତ୍ର

ହେଲେ ସେ କାହାନ୍ତି ସ୍ୱୟଂ କେଉଁଠି କାହିଁତ । 

ହେ ଈଶ୍ୱର ତୁମେ ତ ଠାକୁର ସବୁ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇପାରେ ତୁମରି ସ୍ପର୍ଶରେ

ବୁଛିଛି ମୁଁ ଠିକ୍ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଦେଖୁ ନାହିଁ ତୁମକୁ ତ କେବେ ସ୍ୱଦେହରେ 

କୁହମତେ ଯାହା କିଛି କୁହ ଆଡ଼ ବାୟ

ତଥାପି କହିବି ମୁହିଁ ଏ ସବୁ ତ ହେଉବା ଅଦ୍ଭୁତ କିନ୍ତୁ ମୋ ମତରେ

ଏ ସବୁ ମିଥ୍ୟା ଆଉ ତୁମର ତ ମାୟା

ଯଦୁପତେ କ୍ୱଗତା ମଥୁରାପୁରୀ

ରଘୁପତେ କ୍ୱ ଗତୋତ୍ୱର କୋଶଳଃ ।