ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ ମୋ ଜୀବନ

   ସପନ ସବୁ ରହିଗଲା

   ହୋଇ ସପନ

   ଝାଟିମାଟି ଚାଳଛପର ଘରେ

   ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ ହେଲା

   ମୋ ଜୀବନ ।

   ବିଦ୍ୟା, ବୁଦ୍ଧି

   ସବୁ ହେଲା ଅଜ୍ଞାନ

   ଅର୍ଥଚିନ୍ତା ଚମତ୍କାରେ

   ସବୁ ହେଲା ଦିଶା ହୀନ

   ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳେ ପଡି

   କୈଶୋରରୁ ଯୌବନ

   ଜୀବନଟା ହେଲା ଅର୍ଥହୀନ

   ଶେଷେ ପାଲଟିଲା 

   ମୋ'ର ଜୀବନଟା

   ଏକ ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ ଜୀବନ ।

   ପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି ମାୟା ଜାଲେ ପଡି

   ସଂସାରର ମୋହେ

   ଭାଇ ବନ୍ଧୁ କୁଟୁମ୍ବଙ୍କ

   ଛନ୍ଦ କପଟେ ବୁଡି

   କଟିଗଲା ଶୈଶବ, 

   କୈଶୋର ଓ ଯୌବନ

   ସଂସାରଟା କ'ଣ

   ସମ୍ପର୍କଟା କ'ଣ

   ବୁଝିଲା ବେଳକୁ

   ଜୀବନ ମୋ 

   ହୋଇଯାଇଥିଲା

   ଏକ ବୁଢିଆଣୀ ଜାଲ

   ସଦୃଶ ଜାଣ

   ଭାବିଲି ହୋଇଯାଇଛି

   ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ ମୋ ଜୀବନ ।

   ବିଶ୍ଵାସେ ବିଷ ମିଶାଇ

   ପ୍ରିୟ ଜନ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ଵଜନ

   ମୋତେ ଦେଇଛନ୍ତି

   ଭୁଆଁ ବୁଲାଇ

   ସରଳ ନିଷ୍କପଟ ଥିଲା

   ମୋ'ର ହୃଦୟ ଓ ମନ

   କେମିତି ବା ବୁଝିଥାନ୍ତି

   ଏସବୁ ଛନ୍ଦ କପଟ ପୁଣ

   ନୀତି, ଆଦର୍ଶ,

   ସରଳତା ଓ ତ୍ୟାଗପୂତେ

   ବିଶ୍ଵାସୀ ଥିଲିଟି ମୁଁ ଜାଣ

   ହେଲେ ସେ ସବୁ ଥିଲା ମୋର

   ଦୁର୍ଗୁଣ ବା ସୁଗୁଣ

   ବୁଝିଲା ବେଳକୁ

   ସମୟ ଅତିକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ

   ପାଲଟି ଯାଇଥିଲି 

   ଏ ସମାଜେ ମୁଁ

   ପଛ ବୁଦ୍ଧିଆ ଓ ଅଜ୍ଞାନ

  ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ ହୋଇଯାଇଥିଲା

  ମୋ ଜୀବନ ।

  ତ୍ୟାଗ, ପରୋପକାର

  ଏସବୁକୁ ବୁଝିଥିଲି

  ସେବେ ମୋ ପିଲାଳିଆମି

  ମନେ ଅଟେ ଯେ ମହାନ

   ହେଲେ କୂଟ କପଟର

   ପଶା ପାଲିରେ

   ପ୍ରେମିକା, ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ, ସ୍ଵଜନ

   ମୋ ଜୀବନକୁ ଓ ମୋତେ

   କରିଥିଲେ ସଭିଏଁ ହୀନିମାନ ।

    ନିଜକୁ ଭାବିଥିଲି ମୁଁ ବଡ ବିଦ୍ୱାନ

   ପରୋପକାରେ,

   ତ୍ୟାଗ ପୂତ ଜୀବନେ

   ଏ ସଂସାରଟାକୁ ମୁଁ

   ଭାଳିଲି ଏକା ଉଦ୍ଧାରିବି ଜାଣ

   ଅର୍ଜିବି ଜୀବନେ କିଛି ମୁଁ ପୁଣ୍ୟ

   ହେଲେ ଛଳ କପଟୀ ମାନଙ୍କ

   କପଟ ଜାଲରେ ପଡି

   ମୃଗୁଣୀ ସଦୃଶ ଏବେ

   ହେଉଛି ଛଟପଟ ଜାଣ ।

   ଜୀବନ ମୋ ହୋଇଛି ମୂଲ୍ୟହୀନ

   କପଟୀମାନେ ମୋତେ

   ଦେଖନ୍ତି ଏବେ ନ୍ୟୁନ

   ତଥାପି ବଞ୍ଚିଛି ବଞ୍ଚିବି

   ସମାଜ ପାଇଁ, ଦେଶ ପାଇଁ

   ମାନବିକତା ଓ

   ମଣିଷ ପଣିଆକୁ ନେଇ

   ବିତାଇଛି ବିତାଇବି

   ମୋ ତ୍ୟାଗପୂତ ଜୀବନ

  ହେଉ ପଛେ ଲକ୍ଷ୍ୟହୀନ

  ମୋ ଜୀବନ ।