ଋଣୀ କରିଦେଲ ମୋତେ

ଭୁଲି ପାରୁନାହିଁ ତୁମରି ସାହାଯ୍ୟ 

   ଆଖିରେ ନାଚୁଛି ମୋର

ଆଖି ବୁଜି ଦେଲେ ଗୋଟି ଗୋଟି କରି

   ଭାସି ଆସେ ଦୃଶ୍ୟାନ୍ତର ।

ଯୁଆଡେ ଗଲେବି ଯୋଉଠି ଥିଲେବି

    ରହି ଅଛ ପାଖେ ମୋର

ବିପଦ ପଡିଲେ ହାରି ଯିବା ବେଳେ

   ବଢାଇ ଦେଉଛ କର ।

ଚଲାପଥେ ମୋର କଣ୍ଟା ଆସିଗଲେ

   ଫୁଲର ବିଛାଅ ଭାର

ଆଘାତ ଟିକିଏ ଲାଗି ଗଲେ ମୋଠି

    ଝରେ ତୁମ ରକ୍ତ ଧାର ।

ନିଜେ ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ସହି ତୁମେ

   ସମ୍ମାନ ରଖିଛ ମୋର

ଲୁହ ପୋଛି ଦେଇ ଓଠେ ହସ ଭରି

    ପୋଛିଛ କଳଙ୍କ ଗାର ।

ଭୁଲାଇ ଦେଇଛ ମନର ଯନ୍ତ୍ରଣା 

    ଛାଇ ପରି ରହି ମୋର 

ହତାଶ ବେଳରେ ଭରସା ହେଇଛ

   ଆଶ୍ରୟ ଦେଇ ପାଖର ।

ତୁମ ଭରସାରେ ବାଟ ମୁଁ ଚାଲୁଛି

   ଟିକେ ନାହିଁ ମୋର ଡର

ଏ ଜୀବନ ମୋର ଅର୍ପଣ କରୁଛି

   ଆଜିଠୁ ସିଏ ତୁମର ।

ଏତେ ଋଣୀ ତୁମେ କରି ଦେଇଅଛ

    ଅଛି ମୋର ଶୁଝିବାର

ଏ ଦୁନିଆ ପଛେ ଯାହା କହୁଥାଉ

   ହେବି ମୁଁ ନିଶ୍ଚେ ତୁମର ।

ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ଯେତେ ଯିଏ ଦେଉ

    ଶୁଣିବନି କର୍ଣ୍ଣ ମୋର

ବଧୂ ନ ହେଲେ ବି ବନ୍ଧୁଟିଏ ନିଶ୍ଚେ

   ହେଇ ରହିବି ତୁମର ।

ଆମ ଏ ସମ୍ପର୍କ ରହିବ ସ୍ଥାୟୀତ୍ବ 

    ଳହିଥିବ ନିରନ୍ତର 

ଭରସା ବିଶ୍ୱାସ ଅତୁଟ ରହିବ

   କଥା ଦେଲି ଆଜି ମୋର ।