ଇଏ କେମିତିକା ସ୍ପର୍ଶ

ତୁମେ ଛୁଇଁଦେଲେ କାହିଁକି କେଜାଣି,

ଦେହଟା ଶିତେଇ ଯାଏ ।

ଫଗୁଣ ଆକାଶେ ବରଷା ନଥାଇ,

ଭିଜିବାକୁ ଇଛା ହୁଏ ।।

ତୁମେ ଛୁଇଁଦେଲେ ସ୍ପନ୍ଦନ କାହିଁକି,

ଧିରେ ଧିରେ ଯାଏ ବଢି ।

ଇଛା ହୁଏ ମୋର ତୁମ ସମ୍ମୁଖରେ,

ଖୋଲିବାକୁ ପ୍ରେମ ପେଡି ।।

ତୁମେ ଛୁଇଁଦେଲେ ଆଖିରୁ ନିଦଟା,

ନିମିଷକେ ହୁଏ ଦୂର ।

ତୁମ ସେ ଛୁଆଁରେ କି ଯାଦୁ ଅଛି କି,

ତାକୁ ଖୋଜେ ମୋ ଶରୀର ।।

ତୁମେ ଛୁଇଁଦେଲେ ଭୋକଶୋଷ ସବୁ,

ସତରେ ଉଭେଇ ଯାଏ ।

ତୁମ ସେ ସ୍ପର୍ଶରେ କାହିଁକି କେଜାଣି,

ପେଟ ମୋର ଭରିହୁଏ ।।

ତୁମେ ଛୁଇଁଦେଲେ ପ୍ରେମ ରାଇଜରେ,

ବୁଲି ଆସଇ ମୋ ମନ ।

ତୁମ ସେ ସ୍ପର୍ଶଟା ମାଦକତା ଭରା,

ତେଜି ଉଠେ ଯଉବନ ।।

ସେଥିପାଇଁ ପରା ଏ ମନ ଚାହୁଁଛି,

ସେ ଛୁଆଁ ନ ହେଉ ଶେଷ ।

ସବୁଦିନ ଝୁରେ ତୁମ ସେ ଛୁଆଁକୁ,

ଇଏ କେମିତିକା ସ୍ପର୍ଶ ।।