ହରର.....

କିଛି ଅନୁଭୂତି ଜୀବନର

ମନେ ପଡେ ଯେବେ.....

ଲାଗେଯେପରି ସତରେ

କେତେ ଭୟାଭୟ ଥିଲା ସମୟରେ I

ନିଜସ୍ୱ ଏହା କାଳ୍ପନିକ ନୁହେଁ

ଜେଜେ ଆଈମା' କାହାଣୀ ବି ନୁହେଁ

ପିଲାଦିନର ସେହି ତୋଟାବଣ

ଦେଖିଲେ ମନରେ ହୁଏ ଭୟ ଜାଗରଣ I

ସମୟ ଥିଲା ରାତି ଦଶଟା

ଦୁର୍ଗା ପୂଜା ନବମୀ ଥିରେ ସମୟ 

ଯାତ୍ରା ଦେଖି ଫେରୁଥିଲୁ ସାଥି ପରିବାରେ

କକେଇ ଥିଲେ ସାଥିରେ ଆମର

ଘର ପାଖରୁ ଥିଲା ଜଙ୍ଗଲ କିଛିଟା ଦୂର I

ସର୍ବେ ଜାଣୁ ଏହି ଜାଗା କିଛି ମରାଖଇର 

ଭୁତ ପ୍ରେତ ଡାହାଣୀର ଅଟେ ନିଜ ଘର

ତଥାପି କକେଇ କହିଲେ ଡରନି ରେ ପିଲେ

ଏଜେଉଁ ଶବ୍ଦ ଶୁଣୁଛ, ସେ ଅଟେ ମାଙ୍କଡ଼ର କିଂକାର I

ଡାଳ ଭାଙ୍ଗି ଦୁଇ - ତିନି ପଡିଗଲା ତଳେ

ଆଗେ ଆଗେ ଚାଲିଲା ସେ ନ ଚାହିଁ ପଛକୁ

ଆମ୍ଭେମାନେ ଚାଲିଲୁ ନ ଡରି ଆଗକୁ  

କିଛି ଦୂର ଗଲାପରେ ଆଦୁରଶ୍ୟ ସେ ହେଲା

ଆମ୍ଭେମନେ ଏକଜୁଟ ହୋଇ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଲୁ I

ଘର ପାଖେ ପହଂଚି କାକେଇ ହୋଇ ଗଲେ ଥକ୍କା

ଅବିସ୍ମରଣୀୟ "ହରର " ସେ ମନେରେ ଟାଣିଛି

ଆଜି ଅଭୁଲା ଏକ ସ୍ମୃତି ରେଖା......... I