ଭାବିବାନି କେବେ ନିଜକୁ ବଡ଼

ଆମ ମାଆ ଠାରୁ କିଏ ବଡ଼ ଆଉ

କାହିଁକି ଭାବିବା ଆମେ ନିଜକୁ ବଡ଼

ବିଶାଳ ସମୁଦ୍ର କେତେ ନଦନଦୀ

ଆକାଶ ଧରିତ୍ରୀ ପୁଣି ବଣପାହାଡ଼ I

ଚାରିଦିନ ଏଠି ଜୀବନ ନାଟକ

ଅଭିନୟ ଖୋଲା ରଙ୍ଗମଞ୍ଚରେ

ଖାଲି ହାତେ ଆସି ଖାଲି ଫେରି ଯିବା

କିଛି ଯିବ ନାହିଁ ଆମ ସାଥିରେ I

ଗର୍ବ ହଂକାର କାମନା ବାସନା

ଆଣିନି କେବେ ଜୀବନେ ନୁହେଁ ପସନ୍ଦ

ସମ୍ମାନ, ଶରଧା, ସ୍ନେହଁ ଓ ମମତା

ବାଛିଚି ଜୀବନେ ଦେଇ ଅଧିକାର I

ପାଇଛି ମୁଁ ଭଲ ଜୀବନେ ସଭିଙ୍କୁ

ପିନ୍ଧାଇ ସଭିଙ୍କୁ ସ୍ନେହଁ ମମତା ହା୍ର

ଦୁର୍ଜନ, ସୁଜନ ସଭିଏଁ ସମାନ

କରିନି ଜୀବନେ ପକ୍ଷପାତ ବିଚାର I

ପିତା, ମାତା,ଗୁରୁ, ଈଶ୍ୱର ହିଁ ବଡ଼

ବଡ଼ ମୋ ଧରିତ୍ରୀ ମାତା 

ତାଙ୍କରି କରୁଣା,ଦୟା, କ୍ଷମା ପାଇଁ

ଜୀବନ ମୋ ଆଜି ଜଗତେ ଜିତା I

ଜଗତେ ସଭିଏଁ ପାଉଛନ୍ତି ଭଲ

ମିଷ୍ଟଭାସି ଉପହାର ଦେଇ

ଆଉ କିଛି ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ଏ ଜୀବନେ

ବଡ଼ ହେବି କହି ତୁଚ୍ଛ ପିମ୍ପୁଡି ମୁହିଁ I