ତୁମେ ପୁଣ୍ୟମୟୀ

ମୁଁ ତ ଜାଣେ ,ତୁମେ ଶବ୍ଦର ଜାଦୁଗର

ତୁମେ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଏ ଧରାର,

ହସରେ ଝରଇ ମଧୁ ତୁମର

ଅସୁମାରୀ ସ୍ଵପ୍ନ ତୁମ ନେତ୍ରର।

ବିନ୍ଧାଣି ତୁମେ ଚମତ୍କାର

ଅପୂର୍ବ ସୃଷ୍ଟିଧର

ଜୀବନ ଏ ଜୀବର

ହସ ଭରିଦିଅ ଲୁହ ଚୋରିକରି

ବିପଦ ଆପଦେ ଆଗେ ଠିଆହୋଇ

ହରିନିଅ ସବୁ ଯାତନା।

ଜଗତର ଦୁଃଖ କାନିରେ ବାନ୍ଧି

ହୋଇଛ ତ ମହାନ।

ତୁମେ ନାରୀ,

ମାଆ ପୁଣି ଜାୟା, କନ୍ୟା ଓ ଭଗିନୀ।

କୋଟି ପ୍ରଣାମ ତୁମକୁ ନାରୀ ତୁମେ ପୂଣ୍ୟମୟୀ।