ହେଲେ ମୁଁ ନିରୁପାୟ

ସୁପ୍ତ ଇଚ୍ଛା ମାନଙ୍କୁ ଉଦ୍ଜିବିତ କରି

ନିରୁଦିଷ୍ଟ ସଂପର୍କର ସଂଜ୍ଞା ଖୋଜି 

ନିଃସଙ୍ଗତାର ବ୍ୟଥାରୁ ମୁକ୍ତି ଆଶାରେ

ଅସହାୟତାର ଶିକୁଳି ଛିଡାଇ

ଛଳନାର ମଖମଲ୍ଲୀ ପରଦା ଫଟେଇ

ଜହ୍ନର ଝାପ୍ସା ଆଳୁଅରେ

ମୁଁ ନିଜକୁ ମୁକ୍ତ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି

ହେଲେ ଆଜି ମୁଁ ନିରୁପାୟ, ।

ଶୂନ୍ୟତାରୁ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣତା ଲଭିବା ଆଶାରେ

କିଛି ଅସଜଡା ସ୍ୱପ୍ନକୁ ପୁଣି ସଜାଡି

କିଛି ଅକୁହା ଅଭିମାନକୁ ପୁଣି ଗୁନ୍ଥି

ବେଦନାସିକ୍ତ ଲୁହର ଧାରକୁ ପୋଛି

ସଂଜ୍ଞାହୀନ ପ୍ରେମକୁ ସଂଜ୍ଞା ଦେବା ପାଇଁ

ସମାଜ ରୂପି କରାଳ ପଙ୍କରୁ ମୁକୁଳି

ମୁଁ ଆର୍ଦ୍ର ବୀଜ ପରି ଅଙ୍କୁରିତ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି

ହେଲେ ଆଜି ମୁଁ ନିରୁପାୟ, ।

ଲବଣାକ୍ତ ସାଗରରେ ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇବାର

ବୃଥା ଚେଷ୍ଟାରୁ ପାସୋରି ଆସି

ମୋର ଅର୍ଦ୍ଦମୃତ ଶରୀରକୁ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ

ଅନେକ ଅପରିଚିତ ରାସ୍ତାର ଗୋଲକ ଧନ୍ଦା ପାରି ହୋଇ

ଅର୍ଥହୀନ କୋଳାହଳ ବଜାରର ଭିଡ ଭେଦି

ଜହ୍ନର ଅମୃତମୟ ଶୀତଳ ଜ୍ୟୋସ୍ନା ପାନ ଆଶାରେ

ମୁଁ ସେ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ଧକାର ଭେଦି ଆଗକୁ ବଢିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି

ହେଲେ ମୁଁ ଆଜି ନିରୁପାୟ, ।

କେଜାଣି କେଉଁ ଏକ ବେସ ପରିଚିତ ହାତ

ବୋଧହୁଏ ଛଦ୍ମବେଶ ଧରି ମତେ ପଛକୁ ଟାଣୁଛି।

ଅଙ୍କୁରିତ ହେଉଥିବା ଆଶାକୁ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ

ଛଳନାରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଆଶ୍ୱାସନା ଦେଇ

ସପନର ଗୋଲାପ ବଣକୁ ଟାଣି ନେଉଛି।

ପୁଣି ଥରେ କ୍ଷତାକ୍ତ ହୃଦୟର କମ୍ପିତ ହାତରେ

ମୋହ ମାୟାର ଚାବିକାଠି ଧରିବାକୁ ବାଧ୍ୟ କରୁଛି।

ଜିଜ୍ଞାସାହୀନ ଜୀବନର ଭାଗିଦାରୀ ହେବାକୁ

ସଂପର୍କ ଆଉ କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ

ପୁଣି ମୋ ହାତ ଧରି ପଛକୁ ଟାଣୁଛି।

ଆଉ ଆଜିବି ମୁଁ ନିରୁପାୟ,

ଜୀବନର ଦୋଛକି ଘାଇରେ ପଡି

ସମୟର ତାଡନା ସହି ସହି

ନିର୍ବାସିତ ହୋଇ ପଡି ରହିଛି।