ଗୋ ମାତା

ହେ ସନାତନି ହିନ୍ଦୁ,

କେତେ ଦିନ ଚୁପ ରହୁଥିବ ଦେଖି,

ଗୋ ମାତାର ଝରା ରକ୍ତର ସିନ୍ଧୁ ।

ଉଠହେ ଧର୍ମ ରକ୍ଷକ,

ଶାଣିତ କର ନିଜର କଳଙ୍କି ଲଗା ଅସ୍ତ୍ର,

ପାପୀକୁ ପଠାଇବାକୁ ପଡିବ ନର୍କ ।

ତେଜ ହେ ଆଗାମୀ ସୂର୍ଯ୍ୟ,

ନିର୍ବାକ ମାକୁ ନେଇ କରନ୍ତି ସଂଘାର,

କେତେ ଆଉ ଦେଖିବ ଗୋ ମାତାର ଧର୍ଯ୍ୟ ।

ତୁମେ କଣ ସବୁ ଅଟ,

ହିନ୍ଦୁ ହୃଦୟର ଝଟକୁଥିବା ମଉଡ଼ ମଣି,

କେମିତି ସହୁଛ ଦେଖି ମାର ଏତେଯେ କଷ୍ଟ ।

ଯାହା ହେବାର ଥିଲା,

ଅନେକ କିଛି ହୋଇତ ଗଲା,

ବଇରୀ ହାତରେ ନିରୀହ ସମୟ ମଲା ।

ଡାକୁଛି ଏକତା ଡାକେ ହୃଦୟ,

ଆମରି ଭିତରେ ପୁଣି ବାନ୍ଧିବା ମେଳ,

ମିଳିମିଶି ଆମେ ଶତୃର ଗଡକୁ କରିବା ଜୟ ।

ହିନ୍ଦୁହୃଦୟ କଣ ଏତେ ଦୃବଳ ,

ଡରି ଡରି କଣ ହେଲାଣି ବରଫ ଜଳ,

ଆମରି ଖାଇ ପୁଣି ଆମକୁ କରିବେ ଖୋଳ ।

ବହୁତ ହୋଇଲା ଆମରି ଶାନ୍ତି,

ପାଗଳ ହୋଇଛି ପାପୀର ମତି,

ଏଥର ଦେଖିବେ ଆମ ଗୋମାତାର କାନ୍ତି ।

ଉଠ ଉଠହେ ସବୁ ସନାତନି,

ତେତିଶ କୋଟି ଦେବା ଦେବୀରେ ଭାଗ ହୁଅନି,

ଧର୍ମ ବିରୁଦ୍ଧେ କିଛି କାମ କରନି ।