ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିଛି ଲେଖି ନାହିଁ

ସ୍ମୃତିର ଧାରେ ଲେଖିବାକୁ କିଛି

ଧରି ଅଛି ମୋ କଲମକୁ,

ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିଛି ଲେଖି ନାହିଁ

ରୋକି ଦେଲି ଦେଖି ତୁମ ଅଶ୍ରୁଭିଜା ନୟନକୁ ।

ତୁମ ଅଶ୍ରୁ ଦେଖି ସହି ପାରେନି କାହିଁକି କେଜାଣି 

ତୁମ ହସ ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ,

ଭୁଲାଇ ଦିଏ ସବୁ

ଲେଖିବାର କାହାଣୀ ।

ତୁମ ମୌନ ମୁଁହ

ମୋତେ ବିବ୍ରତ କରି,

ମୁଁ ଗୋଟେ ସ୍ଥାନେ ବସିଯାଏ

ଜଡ ମୂର୍ତ୍ତି ଟିଏ ପରି ।

ତୁମଠୁ ଦୂରରେ ରହି

ଲେଖିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲି,

କିନ୍ତୁ, ଚକ୍ଷୁର ଲୋତକରେ

କାଗଜକୁ ଓଦା କରିଦେଲି ।

ତୁମେ କୁହ ସତରେ କିପରି ଲେଖିବି?

ସେହି ସମସ୍ତ ସ୍ମୃତି,

ସଦାବେଳେ ମୋ ଆଖିରେ ନାଚେ

ତୁମର ସେହି ପ୍ରତି ମୂର୍ତ୍ତି ।

ସ୍ମୃତିର ଧାରେ ଧାରେ ଲେଖି ପାରିଲିନି

ସେହି କାହାଣୀକୁ,

ଶବ୍ଦ ହିଁ ପାଇଲିନି ଲେଖିବା ପାଇଁ

କ୍ଷୁଦ୍ର ଅନୁଭୂତିକୁ ।