ମୁଁ ଛୋଟ ଝିଅ ଟିଏ

ମୁଁ ଆମ ଘର ଅଗଣାର ଟିକି ଫୁଲଟିଏ

ମୋତେ ଦେଖି ଦେଖି ଦିନ କଟିଯାଏ,

ବାପା ବୋଉଙ୍କର ମୁଁ ଅଳଙ୍କାରଟିଏ 

ଟିକେ ଫୁଲେଇ ମୁଁ ଅଭିମାନୀଟିଏ ।

ମୋ ବିନା ଏ ଅଗଣା ଲାଗେ ଫିକା ଫିକା

ମୁଁ ହିଁ ଏ ଘରର ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପ୍ରତିମା,

ମୁଁ ହସିଲେ ଆମ ଏ ଘର ଅଗଣା ହସେ

ମୁଁ ଋଷିଲେ ଅଗଣା ଲୁହରେ ଭାସେ ।

ଭାଇ ମାନଙ୍କର ମୁଁ ସୁନା କଣ୍ଢେଇ ଟିଏ

ନିଜେ ଦୁଃଖରେ ରହି ମତେ ଦିଅନ୍ତି ଅନେକ ଖୁସି ,

ସବୁ କଷ୍ଟ ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ନିଜ ଛାତିରେ ରଖି 

ମୋ ଚଲା ପଥରେ ଦିଅନ୍ତି ଫୁଲ ବିଛେଇ ।