ଅକୁହା କଥା

 ହଁ ମୁଁ ମାନୁଛି ଶଦ୍ଦ ଜ୍ଞାନ ନାହିଁ

ଶବ୍ଦ କୋଷ ବି ଧରେନି ଖୋଜିନି 

କିନ୍ତୁ ଅବୁଝା ମନ ମୋର ମାନେନି

ହଁ ତମ ଭଳି ମୁଁ ଶବ୍ଦ ସବୁ ଖଞ୍ଜି ପାରୁନି ।

କବିତା ତୁମେ କହିଦିଏ ସବୁ ଅକୁହା କଥା

ବୁଝିନିଅ ସବୁ ଅନ୍ତରର ବ୍ୟଥା 

ଅବୁଝା ମନକୁ ଦିଅ ତୁମେ ସାନ୍ତ୍ଵନା

ଭାରି ଦିଅ କେତେ ଆଶା ଉଦ୍ଦୀପନା ।

କବିତା ତୁମେ ହୃଦୟର ଯନ୍ତ୍ରଣା

ତୁମେ କରିପାର ପରକୁ ବି ଆପଣା 

କରିଥାଅ ତୁମେ ପ୍ରକୃତିର ବର୍ଣ୍ଣନା

କେବେ ଢାଳି ଦିଅ ଜହ୍ନର ଜୋଛନା ।

କବିତା ତୁମେ ପ୍ରକୃତିକୁ କର ଜୀବନ୍ତ

ହୃଦେ ମନ୍ଦିରେ ସଦା ପବିତ୍ର 

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତୁମେ ଚିର ବନ୍ଦିତ

ତୁମ ରସ ଅବା ସତେ ଅବା ଅମୃତ ।

କବିତା ତୁମେ ସାଜି ପାର କେବେ ଆଇନା

ବ୍ୟକ୍ତ କରିଦିଅ ମନର ଭାବନା 

ତୁମେ ବଦଳାଇ ଦିଅ ଚିନ୍ତନର ଧାରା

ସବୁ ମାନ ଅଭିମାନ ଅପମାନ ।