ବାପା

ସବୁ ଦୁଃଖ ଯିଏ  ଆଦରି ନିଅନ୍ତି 

    ଦିନେ ହୁଅନ୍ତିନି ଖପା

ସବୁ କଷ୍ଟ ଯିଏ   ମୁଣ୍ଡେଇ ଚାଲନ୍ତି

     ମୁଣ୍ଡରୁ ପାଦ ତଳିପା

ସିଏ, ସିଏ ପରା ଆମ ବାପା ।

ଅକଳନ୍ତା ପ୍ରେମ  ସ୍ନେହର ବାରିଧି

    କେଉଁଥିରେ ନୁହେଁ ମପା

ତାଙ୍କ ପାଶେ ପିଲା ସୁନା ମୁଣ୍ଡା ପରା

     ଭାବନ୍ତିନି କେବେ ରୂପା

ସିଏ, ସିଏ ପରା ଆମ ବାପା ।

ଆକଟ କରି ସେ କହୁଥାନ୍ତି କେତେ

    ଅନ୍ତରଟା ସଦା ସଫା

ଭଲ ମଣିଷଟେ ଗଢି ତୋଳିବାରେ

   ନୀତି ବାଣୀର ସେ ଛାପା

ସିଏ, ସିଏ ପରା ଆମ ବାପା ।

ବୁଲାଇ ନିଅନ୍ତି  ମେଳା ମଉଛବେ

    ଦେଖାଇ ତ ଅନୁକମ୍ପା

ଭୁଲ ଟିକେ ଦେଖି ରାଗି ଯାଉଥାନ୍ତି

    ସେଇ ରାଗ ତାଙ୍କ ଫମ୍ପା

ସିଏ, ସିଏ ପରା ଆମ ବାପା ।

ସନ୍ତାନ ଆଖିରେ ଆଇନ ଆଗରେ

    ଲାଗୁ ତାଙ୍କୁ ଯେତେ ଦଫା

ଜଳି ଜଳୁଥାନ୍ତି ଆଲୋକ ଦେଖାନ୍ତି

    ଦୀପରେ ଯେହ୍ନେ ମାଲପା

ସିଏ, ସିଏ ପରା ଆମ ବାପା ।

ଜୀବନଟା ସାରା ଚରଣେ ପୂଜିବା

    ଲଭିବାକୁ ତାଙ୍କ କୃପା

ବାପ ଥିଲା ପୁଅ ସଭାରେ ହାରେନି

   ଦଫା ହୋଇଯାଏ ରଫା

ସିଏ, ସିଏ ପରା ଆମ ବାପା ।