ଦୁଃଖୀ ମୁଁ କୃଷକଟିଏ

ମାଟି ସହ ମୋର  ସମ୍ପର୍କ ନିବିଡ଼

     ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ପରିଚୟ

ମାଟି ମୋ ଚନ୍ଦନ  ମାଟି ମୋ ଜୀବନ

    ଚାଷୀ ମୁଁ କୃଷକ ପୁଅ ।

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ  ମୋ ପାଇଁ ସମାନ

     ଛାତିକୁ ପଥର କରି

ବୁହାଏ ଦେହରୁ    କଷ୍ଟ ଶ୍ରମଝାଳ

    ରକତ ହୁଏ ମୋ ପାଣି ।

ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର   ଦିଶେ ବିଲବାଡି

    ହସେ ସୁନାର ଫସଲ

ରହେ ମୁଁ ମଗନ  କରମେ ଲଗନ

    ନାହିଁ ମୋର ଅବସର ।

ମୋ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଦେହ  ବାସେ ଭୁରୁଭୁରୁ

    ମଟାଳ ମାଟିର ଗନ୍ଧ

ମୋ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ  ଆକାଶର ଛାତ

    ତାରାଜହ୍ନ ମହାଶୂନ୍ୟ ।

ମୋ ପାଇଁ ମୁଖର   ଶୁଭେ କଣ୍ଠ ସ୍ୱର

    ଜୀବନ ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ

ଉପୁଜାଇ ଅନ୍ନ   ଯୋଗାଏ ସଭିଙ୍କୁ

   ଖାଦ୍ୟଶସ୍ୟ ଫଳମୂଳ ।

ସଭ୍ୟ ଜଗତର  ପାହାଚ ମୁଁ ମୂଳ

   ପ୍ରାଥମିକ ସେବାକାରୀ

ସମ୍ବଳ ଅଭାବୁ   ସହୁଛି ଦୁର୍ଗତି

   ଦୁଃଖ କଷ୍ଟେ ହୁଏ ଘାରି ।

ହେଉ ନାହିଁ କୃଷି  କର୍ମ ଲାଭକାରୀ

     ପ୍ରଧାନ ଉନ୍ନତ ମାନ

ବିଚରା କୃଷକ   ତାର ପରିବାର

     ଅସହାୟ ଦୀନହୀନ ।

ବିକି ଜମିବାଡ଼ି   ମରୁଛି ଅକାଳେ

   ରୋଗରେ ମାଟି କାମୁଡି

ସେବା ନାମେ ଭଣ୍ଡ  ଟେକୁଅଛି ମୁଣ୍ଡ

    ନିର୍ଲଜରେ ନିଶମୋଡି ।

ଦୁର୍ବଳ ବ୍ୟବସ୍ଥା   ଦୁର୍ନୀତି ସ୍ରୋତରେ

     ଭାସିଯାଏ କୁଟାଖିଏ

ପୁକାରେ ଆକୁଳେ  ଉଦ୍ଧାର ହେ ନାଥ

     ଦୁଃଖୀ ମୁଁ କୃଷକଟିଏ ।