ପବିତ୍ର ରାକ୍ଷୀ ବନ୍ଧନ

    ରଜନୀ ପ୍ରଭାତରେ ଥମିଯାଏ ମାରୁତ

       ମୋର ପ୍ରତି ନିଃଶ୍ଵାସରେ,

        ଅଜସ୍ର ଭଉଣୀ ଜନ୍ମିତ

       ଏଇ ଅସୁରକ୍ଷିତ ନଜରରେ  ।

     ରାଜରାସ୍ତା ଅବା ବନ୍ଦ କୋଠରୀରେ

      ବଧୂହତ୍ଯା ନାରୀକୁ ନିଏ ଓଟାରି,

    ନିଜ ଆଉ ପରର ଏଇ ଫରକ ଭିତରେ

       ଶିଶୁ କନ୍ୟାକୁ ହୁଏ ପାଶୋରି ।

     ସକଳ ଧୂପ କିବା ସଞ୍ଜ ଆଳତିରେ, 

   ମାଗେ ଭିକ୍ଷା ଭାଇ ମୋର ହେଉ ଜଗତଜିତା

       ନାହିଁ ସ୍ଥାନ ଏହି ଅନ୍ତପୁରେ

    ସର୍ବ ରୂପେ, ଗୁଣେ ସ୍ଥିତି ତା'ର ଅନିନ୍ଦିତା ।

       କାହିଁକି ମୁଁ ଯେ ନୀରବତା ?

        ଆଜିର ଏଇ ଦିବସରେ

      ସେ ଯେ ଚରିତ୍ରର ନୈତିକତା,

       ଏଇ ଭ୍ରଷ୍ଟାଚାର ସମାଜରେ ।

       ସୁରକ୍ଷାର ଭରଷା ଦିଅ ସାଥି

        କେବେ କେଉଁ ଭଉଣୀର, 

      ହେବାକୁ ଦେବ ନାହିଁ ତୁମ ଆଖି

    ଲୋକହସା ଅବା ହେଉ ଅସ୍ମିତା ହନନ, 

      ଆସୁଥାଉ ଏମିତି ବରଷକୁ ଥରେ

      ଏଇ ଆମ ପବିତ୍ର ରାକ୍ଷୀ ବନ୍ଧନ ।