ନିରୀହ ପ୍ରାଣ

କାଖରେ କାଖେଇ  ମୁଣ୍ଡରେ ମୁଣ୍ଡେଇ

   ଏଯାଏ ଆସିଲୁ ବୋହି

ରାତି ପାହି ଲାଣି   କେତେବେଳୁ ମାଆ

    କାହିଁକି ପଡ଼ିଚୁ ଶୋଇ ।

ବାଟସାରା ଥକି   ବସି ଯାଉଥିଲୁ 

    ପାଣି ମୁନ୍ଦେ ମୁନ୍ଦେ ପିଇ ,

ଯାହା ମିଳୁଥିଲା   ବାସି ସଜ ତକ

   ଆମରି ମୁହଁରେ ଦେଇ ।

ବୈଶାଖର ତାତି   ଅସହ୍ୟ ଲୋ ମାଆ

  ପୋଡି ଜଳି ଯାଏ ଦେହ ,

ପକ୍କା ସଡ଼କରେ    ଖାଲି ପାଦ ତୋର

      କେମିତି ଚାଲିଲା କହ ।

ରୋଗର ଭୟରେ     ଭୋକ ବିକଳରେ

     ଏତେ ବାଟ ଥିଲୁ ଆଣି,

ନିୟନ ପିତୁଳା     ଡାକୁଛି ତତେଲୋ

      ପାରୁନୁ କି ତୁ ଶୁଣି ।

ଉଠିଯା ଲୋ ମାଆ     ବାଟ ସରି ନାହିଁଁ 

     ଚାଲିବାକୁ କେତେ ବାକି,

ଖୋଲିଦେ ଟିକିଏ      ସେନେହରେ ଭରା

      ତୋର ସେଇ ଦୁଇ ଆଖି ।

 

    ( ସମାପ୍ତ)