ଶେଷ ବିଛଣା

ଛଅ ଖଣ୍ଡ କାଠେ ସଜା ହେବ କୋକେଇ

ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ଦେବେ ମୋତେ ଶୁଆଇ ।

ସବୁ ସପନ ମୋର ଅଧା ରହିବ

ଯେବେ ମୋର ଶବ କୋକେଇ ଛୁଇଁବ ।

ଗର୍ବ, ଦମ୍ଭ ସବୁ ଯିବ ମୋ ଠାରୁ ଦୂରେଇ

ହାତ ଠାରିବ ମଶାଣି ମୋ ନିଜର ହୋଇ ।

ଯେତେ ପରିଶ୍ରମେ ଅଟ୍ଟାଳିକା ଥିବି ଗଢ଼ାଇ

ଛଅ ଖଣ୍ଡ କାଠରେ ଦିନେ ଯିବି ତ ଶୋଇ ।

ଶେଷ ବିଛଣା ମୋର ଏଇ କୋକେଇ

ଭାବେ ଯେବେ ମୁଁ ଆଖିରେ ଲୁହ ଆସେ ଜକେଇ ।

ମିଛ ମାୟା ସଂସାର ଏ ଗରବ କିଆଁ

ଜାଳି,ଭସ୍ମ କରିଦେବ ଏ ଜୁଇର ନିଆଁ ।

ସବୁ ଅହଂକାର, ଗର୍ବ ଅଟେ ଅଳିକ

ସୁଖ ଦିଏ ନାହିଁ ଏଇ ସଂସାରେ କ୍ଷଣିକ ।

ରାମନାମ ଜପି ଜପି ଦିନ କଟାଅ

ଶେଷେ ପରମବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ ହେବେ ସହାୟ ।

ମୋହ ମାୟା ଗ୍ରାସ କଲେ ନିଜ ଆତ୍ମାକୁ

ଭଜୁ ଥିବ ସଦା ନିତ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ।

ଶେଷ ବିଛଣା ତ ଏଇ ଆମ କୋକେଇ

ଜୀବନ ଦୀପ ଲିଭି ଶେଷେ ବୈକୁଣ୍ଠେ ଯାଇ ।ll