ସହ ଧର୍ମିଣୀ

ସଂସାର ନାଆରେ ଯେବେ ସାଥି ହେଲ

ସାଜିଲ ମୋ ସହଧର୍ମିଣୀ,

ସାତ ଜନ୍ମ ପାଇଁ ଅଗ୍ନି ସାକ୍ଷୀ ରଖି

ହୋଇଲ ମୋ ସହକର୍ମିଣୀ ।

ନାରୀ ଧର୍ମ ତୁମ ସାର୍ଥକ କରିଲ

ବିବାହ ବେଦୀ ହୋମ ନିଆଁରେ,

ଷୋଳ କଳସୀର ଷୋଳ ଶୃଙ୍ଗାରରେ

ସଜାଇ ହୋଇ ନାରୀନାରାୟଣୀ ରୂପରେ ।

ଏକ ମନ ଏକ ଦେହ ଆମର ଯେ

ପ୍ରତି ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ସାଥି ହୋଇଲ,

ସଂସାର ହସିବା ପାଇଁ କି ତୁମେ ଯେ

ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗ ମନେ ମାଖିଲ ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କର୍ମରେ ହେଳା ନ କରିଣ

ସଭିଙ୍କୁ ନିଜର କରିଲ,

ପିତାମାତା ମୋହ ତ୍ୟାଗ କରି ତୁମେ

ସ୍ୱାମୀ ସହ ଭାଗୀ ହୋଇଲ ।

ଆପଣାଇ ନେଇ ଫୁଲ ଓ କଣ୍ଟାକୁ

ହୃଦୟକୁ ଲୌହ କରିଣ,

ବଜର ପରିଣ ସବୁ ସହି ତୁମେ

ସଂସାର ନାଆକୁ ବାହିଲ ।

ସ୍ୱାମୀ ସୁଖେ ସୁଖୀ ସ୍ୱାମୀ ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ

ସେଥିପାଇଁ ସହଧର୍ମିଣୀ,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ବାଣ୍ଟି ପରସ୍ପରେ ତୁମେ

ସାଜିଲ ଘରର ମଉଡମଣୀ ।

ଜୀବନକୁ ଜଉଘର କରିଦେଲ

ଅନ୍ତଃର୍ଦାହେ ସଦା ରହିଲ,

ସ୍ୱାମୀ ହିଁ ଦେବତା ସ୍ୱାମୀ ମୁକ୍ତିଦାତା

ଏ କଥା ମନରେ ଚିନ୍ତିଲ ।

ସନ୍ତାନ ଜନମି ଗର୍ଭ କଷ୍ଟ ସହି

ଜନନୀ ତୁମେ ଯେ ହୋଇଲ,

ଏକ ପତି ତୁମ ହୃଦୟରେ ବାସ

ପତିବ୍ରତା ସତୀ ହୋଇଲ ।

ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ହାରିଯିବ ନାହିଁ

ହୋମନିଆଁ ସାକ୍ଷୀ ରହିଲା,

ପତିଘର ତୁମେ ସ୍ୱର୍ଗପୁର କରି

ସହଧର୍ମିଣୀ ନାମ ସାର୍ଥକ କରିଲ ।

କାଳେ କାଳେ ତୁମ ବିଜୟର ବାର୍ତ୍ତା

ସଂସାରେ ପ୍ରଚାର ହୋଇଲା,

ଭଙ୍ଗା ଗଢ଼ା ଏଇ ଦୁଃଖ ସଂସାରରେ

ସହଧର୍ମିଣୀ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ରଖିଲ ।