ଧରି ସେ ହାତ ଚାଲିଛି ବାଟ

ଦେଖିଲି ଯେବେ ଏଇ ଦୁନିଆ

ଖୋଜିଲି ଆଗ ମାଆ

ନଦେଖି ଦଣ୍ଡେ ଛନକା ପିଣ୍ଡେ

କାନ୍ଦିଲି କୁଆଁ କୁଆଁ ।

କୋଳେଇ ନେଲା ତୁନି କରିଲା

ଧରାଇ ତୁଣ୍ଡେ ଥନୁ

ମାତୃତ୍ୱ ସ୍ନେହ କେତେ ଗୁରୁତ୍ୱ

ଜାଣିଲି ସେହି ଦିନୁ ।

"ଧରି ସେ ହାତ ଚାଲିଛି ବାଟ"

ଏଇ ଦୁନିଆ ଦାଣ୍ଡେ

ହେଲେ ଅଝଟ ଦେଖାଇ ଛାଟ

ଦଣ୍ଡି ମମତା ଦଣ୍ଡେ ।

କୁନି ତୁଣ୍ଡରେ କଅଁଳ କଥା

ଶିଖିଲି ମାଆ ଠାରୁ

ଭଲ ଅସାର ଦିଏ ବତାଇ

ମାଆ ହିଁ ଆଦ୍ୟଗୁରୁ ।

ଅବାଟେ ଗଲେ ବାଟ କଢ଼େଇ

ନିଅନ୍ତି ବାପା ମୋର

ଧରି ସେ ହାତ ଚାଲିଛି ବାଟ

ଆସିଛି ଏତେ ଦୂର ।

ଚାହିଁଛି ଯାହା ପାଇଛି ତାହା

ବାପାଠୁଁ ଯେତେ ଖୁସି

ବିପଦେ ମୋର ପର୍ବତ ପରି

ପତାଇଛନ୍ତି ଛାତି ।

ମିଛେ ଅଇରୀ ସତ୍ୟ ବେଭାରୀ

ସାଗର ସମ ଧୈର୍ଯ୍ୟ 

ଶତ୍ରୁ ବରଜି ମିତ୍ର ଅରଜି

ଆଦର୍ଶଯୁକ୍ତ କାର୍ଯ୍ୟ ।

ଦାନ ଧରମ ସେବା କରମ

ଶିଖିଲି ତାଙ୍କ ଠାରୁ

ପିତା ସରଗ ପିତା ସରବ

ସିଏ ମୋ ଆଦ୍ୟଗୁରୁ ।

ହୋଇ ମୁଁ ଚାଟ ଚାଲିଲି ବାଟ

ବିଦ୍ୟା ଅର୍ଜନ ପାଇଁ

ଧରି ମୋ ହାତ ଲେଖାଇ ପାଠ

(ଗୁରୁ)ସାଜିଲେ ମୋର ସାଇଁ ।

ହଟାଇ ଦେଲେ ଅମା ଅନ୍ଧାର

ସାଜି ପ୍ରଦୀପ ଜ୍ୟୋତି 

ସୂକ୍ଷ୍ମ ମନରେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ଚେତନା

ମୁଢତା ପାଏ ମୁକ୍ତି ।

ଦେବତା ଯହିଁ ମଥା ନୁଆଇଁ

ଲୋଡନ୍ତି ଆଶୀର୍ବାଦ

ଜୀବନ ଥିବା ଯାଏଁ ମୋ ଦେହେ

ସେବୀବି ତାଙ୍କ ପାଦ ।

ଧରି ସେ ହାତ ଚାଲିଲି ବାଟ

ସୁଗମ କରି ପଥ

ତାଙ୍କରି ପାଦେ ମଥା ଲୋଟାଇ

କରୁଛି ପ୍ରଣିପାତ ।