ଯମଜ

ଆହା କେତେ ଦୁଃଖେ ବିତେ ଜୀବନ ଆମର

ଯମଜ ସନ୍ତାନ ଭାବେ ଜନମ ଗ୍ରହଣ ।

କରିଥିବା ହେତୁ ନାନା ଅଙ୍ଗ ଓ ପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ

ଯୋଡ଼ି ହୋଇ କଷ୍ଟ ହୁଏ ,  ଥାଉ ଏକ ସଙ୍ଗ ।

ଏକାଠି ଖେଳିବେ ବସିବା ଶୋଇବା

ଖାଇବା ପିଇବା ପୁଣି ପଢ଼ିବା , ବଢିବା ।

ଏକ ସାଥେ ଦୁହେଁ ମିଳି କରୁ ଥାଉ କାମ

ଏକ , ଦେହ , ଏକ ପୁଣି ମନ ଏକ ଧ୍ୟାନ ।

ସହି ଚାଲି ଅଛୁ ନିତି ଦୁଃଖ ଶୋକ କୋହ

ଯୋଡ଼ା ଅଙ୍ଗ ହେତୁ ହୋଇ ଅତି ଅସହାୟ ।

ଅନ୍ୟ ର ସାହାର୍ଯ୍ୟ ନେଇ ନାନାଦି କରମ

କରୁ , ଏ ସଂସାରେ ଆମେ ଧରୁଛୁ ଜୀବନ ।

କାହିଁ ପାଇଁ ଏହି ପରି ସହୁ ଦୁଃଖ ଦାହ

ହୋଇ ଉଠୁ ଯେ ଉଭୟ , ଅତି ଅସହାୟ ।

ଅପମାନ ଘୃଣା ଆଉ ଲାଞ୍ଛନା ଶିକାର

ହୋଇ ବିତି ଚାଲି ଅଛି ଆମ ଦିନ କାଳ ।

ଯମଜ ହେତୁ ରୁ ବଢେ ଜୀବନ ଜଞ୍ଜlଳ

ଅକାରଣେ କେତେ ପୁଣି ଲଭୁଛୁ ଅକାଳ ।