ଧନ୍ୟବାଦ ତୁମକୁ ହେ ବିଧାତା

ଅକ୍ଷର କୁ ଅକ୍ଷର ଛନ୍ଦମୟ ଭାବରେ ଯୋଡି ,

ପ୍ରେମର ମୂର୍ଚ୍ଛନାକୁ ଆଞ୍ଜୁଳିରେ ତୋଳି ,

ସାଗର ଊର୍ମିକୁ ଖିଆଲି ଢଙ୍ଗରେ ଭାଙ୍ଗି ,

ମିଠା ମିଠା ପାପକୁ ପ୍ରେମର ପୀୟୂଷ ନାମେ ଦେହେ ବୋଳି ।

ମୋ ଚିର ନିଦାଘେ ପହିଲି ମେଘର ଛିଟା ହୋଇ ,

କଳ୍ପନାକୁ ବଳିଯାଇ ବାସ୍ତବ ସହରକୁ ସଜେଇ ,

ବହିଗଲ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ରହିତ ନଦୀଟିଏ ହୋଇ ମୋ ସାଗରେ ମିଶିବା ପାଇଁ ,

ଆସିଗଲ ମୋ ଭିଜାଭିଜା ସ୍ୱପ୍ନେ ରଙ୍ଗ ନେଇ ।

ତୁମ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଦାଗହୀନ ଜୀବନକୁ ମୋ ନାମେ କରି

ଅସଂଖ୍ୟ ଶବ୍ଦ ଭଣ୍ଡାରେ ଅଭିପ୍ରେରିତ କରି ,

ତୁମ ପ୍ରେମ ସ୍ୟାହିରେ ମୋ ଜୀବନ କବିତା ଲିଖନ କରି ,

ତୁମ ଧବ ଫରଫର ଜୀବନ ପୃଷ୍ଠାରେ ଆସିଲ ମୋ ଅପବାଦ ଦାଗ ଭରି ।

ମୋ ବେରସିକ ଜୀବନେ ତୁମେ ଆସିଲ ପ୍ରୀତି ଧନ ନେଇ ,

ତୁମକୁ ଯେତିକି ଭାବୁଛି ସେତିକି ଭୂଲୁଚି ଲାଗେ ସ୍ୱପ୍ନ ଏ ଯାଇଛି ସତ ହୋଇ ,

ସତେ ପାଣିରେ ଭାଗ୍ୟ ରେଖା ମୋ ଯାଇନି ତ ଆଙ୍କି ହୋଇ ,

ଧନ୍ୟବାଦ ତୁମକୁ ହେ ବିଧାତା ଏମିତି ରତ୍ନ ମୋତେ ଗଲ ସତେ ଦେଇ ।