ପ୍ରଥମ କବିତା

ପ୍ରଥମ କବିତା କଣ ଲେଖିବି ଭାବୁଥିଲି ଦିନେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ବସି ,

ବର୍ଷା ପାଗକୁ ମୁଡ଼ିକି ଗାଣ୍ଠିଆ କଫି କପ କୁ ପାଖରେ ମୁ ରଖି ,

ମନେ ମନେ କେତେ କଥା କହୁଥାଏ ସୁର ଛନ୍ଦ ଅଳଙ୍କାର କୁ ନଭେଦି ,

ବୋଉ ଭାଇ ବାପା ସଭିଏଁ ଶୁଣି ଠୋ ଠୋ ଦେଲେ ହସି ।

ହସିଲା ଭଉଣୀ ଫେ ଫେ ହେଇ ଶୁଣି ସାନ ଭାଇର କଥା ,

କହୁଛି ଜିଭ ଦେଖେଇ ତୁ ଡ଼ହରା ଦେଖେଇଲୁ 

କଣ ଲେଖିଚୁ କବିତା ,

ଡାକିଲି ବୋଉ ଲୋ ଦେଖିଲୁ ଏ ଫୁଲେଇ ବର୍ଷା ର ତାମସା ,

ମା ସେ ମମତାମୟୀ ଦେଖିଣ ମୋର ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ।

କହିଲା ଧନରେ ଗାଆତୁ ମୁ ଶୁଣିବି ତୋ କବିତା ,

ଏଇନେ ଠୁ ମୁ ହେଲି ତୋ ପ୍ରଥମ କବିତାର ଶ୍ରୋତା ,

ଗାଇଲି ମୋ ଭକ୍ତି ଗୀତ ହେ ଜଗନ୍ନାଥ ପତିତପାବନ ବିଶ୍ଵବିଧାତା ,

ଶୁଣିକି ବୋଉ କହିଲେ ସୁନ୍ଦର ଜଣାଣ କାଳିଆକୁ ନେଇ ଦୁରକଲା ମନରୁ ବହୁବ୍ୟଥା ।

ସେହି ଦିନୁ ଆଜି ଯାଇ ଚେଷ୍ଟା ମୁ କରୁଛି ସୁଯୋଗ ପାଇଲେ ଲେଖିବାକୁ କିଛି ,

କେବେ ଗାଁ କଥା କୁ ତ କେବେ ଅଧୁନିକତାକୁ ପୁଣି କାଳିଆକୁ ନେଇ ଗୀତି ,

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣେ ଅକ୍ଷର ଶବ୍ଦରେ କବିତା ଜଣାଣ ଭାବରେ ଢାଳି ମୋ ପ୍ରଣତି ,

ଲେଖୁଛି ଲେଖିବି ଯେ ଯାଇ ଦେବେ ସେ ମହାବାହୁ ତାଙ୍କ ଅନୁମତି।