ମୁଁ ଗୋଲାପ ହେଲେ ତୁ ତ ବାସ୍ନା

ମୁଁ ଗୋଲାପ ହେଲେ ତୁ ତ ବାସ୍ନା ,

ମୁଁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ହେଲେ ତୁ ଯେ ଜୋସ୍ଛନା ,

ଗୋଲାପ ଯେ ପୋକଶୁଙ୍ଗା ନଥିଲେ ବାସ୍ନା ,

ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ନିଶି ଯେ ଅମା ଅନ୍ଧାର ନଥିଲେ ଚାନ୍ଦିନୀର ରଚନା ।

କଣ୍ଟକିତ ଯେତେ ହେଲେ ଗୋଲାପ ଟେ ,

ବାସ ପାଇଁ ଲାଗେ ସଭିଙ୍କୁ ଆପଣାର ଏତେ ,

ଚାନ୍ଦ କଳଙ୍କିତ ହେଲେ ବି ଶୀତଳ କେତେ ,

ତୁ କି ନ ଜାଣୁ ପ୍ରିୟା ଏକଥା ସତେ ।

ତୁ ଯେ ! ମୋ ଭାବନା ସୌମ୍ୟ ଉପବନେ ଅବୁଝା ଗଣିତ ଟେ ,

ଅବୁଝା ହେଲେ କିନ୍ତୁ କଷିବାର ସୂତ୍ର ଖୋଜେ ପ୍ରେମ ମନ୍ତ୍ରେ ,

କଷ୍ଟ ପ୍ରଦ ଗଣିତ ତୁ ହେଲେ ବି ଯେତେ ,

କହ ଥରେ କେମିତି ଛାଡି ପାରିବି ବା ତୋତେ ।