ମୋ ପ୍ରିୟା

ଚାଲିରେ ତୋର ଭରିଛି ଅଳସୀ ଛୁଆଁ

ରାଜ ହଂସୀ ଯାଏଁ ଲାଜେଇ ପ୍ରିୟା

ହସରେ ତୋର ମୁକୁତାର ଯେ ବନ୍ୟା

ତୋତେ ଯିଏ ପାଇବ ପ୍ରିୟା ଗରିବ ରହିବ କିଆଁ ।

ରଙ୍ଗ ଯେ ତୋର ହଳଦୀ ଗଣ୍ଠି

ହଳଦୀ ବସନ୍ତ ଲାଜେଇ ଯାଏ କେମିତି

ଜାଣିଚୁ ପ୍ରିୟା ଦେଖି ତୋ ରୂପ କାନ୍ତି

ପଥରେ ମୁଣ୍ଡ ପିଟଇ ତୋ କଥା ଭାଳି ଜାଣୁ କେମିତି ।

ଲାଲଟୁକ ଟୁକ ଓଠକୁ ତୋ ଯେବେ

ଫଗୁଣ ବସନ୍ତେ ସ୍ପର୍ଶ କରି ଭାବେ

ଧେତ ମୋ ଭାଗ୍ୟ ମୋ ରଙ୍ଗ ଭିକା ଲାଗେ

ସେ ସଜଳ ଢ଼ଳ ଢ଼ଳ ଓଠ ଯୋଡ଼ିକ ସୁନ୍ଦର ମୋ ରଙ୍ଗଠୁ ଲାଗେ ।