ଧନ ମୋ ଯାଇଛି କେଣେ

ଅଦିନିଆ ମେଘ ମାଡ଼ି ଆସିଲାଣି

ଧନ ମୋ ଯାଇଛି କେଣେ ,

ଘଡ଼ଘଡ଼ି ସହ ପବନ ବୋହୁଛି

ଡାକି ଥକିଲିଣି ଏଣେ ।

ନେତି ନାନୀ ଆଲୋ ଦେଖିଛୁକି କାହିଁ

ମୋ 'ମନୁଆ' ଆସିବାର ,

ଚମ୍ପା କହୁଥିଲା-ଦେଖିଥିଲା ତାକୁ 

ସନା ସଙ୍ଗେ ଖେଳିବାର ।

ଦ୍ବିପହରେ ଗଣ୍ଡେ ଖାଇଦେଇ ସେ ତ

ଶୋଇଥିଲା ମୋର କୋଳେ ,

ଉଠିକରି ମୁହିଁ ଦେଖିଲା ବେଳକୁ

ପଳେଇଛି କେତେବେଳେ ।

ଛତାଟା ତ ଏଣେ ଘରେ-ମୁଁ ଧରିଛି

ବର୍ଷାରେ ସେ ଭିଜୁଥିବ ,

ଅଦିନିଆ ମେଘ ଧରିଲେ ତାହାକୁ

ସନ୍ନିପାତ ମାରିନେବ ।

ସେଦିନ ବାବୁଲା ଝଡ଼ ବତାସରେ

ଗୋଟାଉ ଥିଲା ଯେ ଆମ୍ବ ,

ତାଆରି ଉପରେ ଡାଳ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ି

ଫାଟି ଯାଇଥିଲା ମୁଣ୍ଡ ।

କହିଦେଇ ଯଦି ଯାଇଥା'ନ୍ତା ମୋତେ

ଧରିଥା'ନ୍ତି ଟିକେ ଥୟ ,

ବରଷା, ପବନ,ବିଜୁଳିକୁ ଦେଖି

କରୁ ନ ଥା'ନ୍ତି ମୁଁ ଭୟ ।

ଯେତେ କହିଲେ ମୋ 'ମନୁଆ' ମାନୁନି

କିସ ମୁଁ କରିବି ଏବେ ,

ଧନଟା ମୋହର ଚଗଲାମି ଛାଡ଼ି

ବୁଝିବାର ହେବ କେବେ !!