ଦେବସ୍ମିତା

 

ଆଜୀବନ ଦୁଃଖି    ମଣିଷକୁ ସଖୀ 

      କିମ୍ପାଇଁ ଏତେ ଆଦର 

ଜଗତରେ ମୋତେ   କେହି ବରିଲେନି 

        ତୁମେ କିସ ଦେଖି 

             କରିଅଛ କୁହ ନିଜର ?

     ଗାଉଁଲି କବିର ଇଜ୍ଜତ ଅବା କେତେ 

     ତୁମେ ସୁଖ ଦେଲ ଦେବତା ମଣିଲ 

                  ଜଗତ ଯାଉନି ପ୍ରତେ

    ମାନ ସନମାନ କି ଦେଇ ପାରିବି ମୁହିଁ 

    ନିନ୍ଦା ଅପବାଦେ ଦିନ କାଟୁଥିଲି ସହୀ

            ମରଣ ମୁହଁରୁ ଉଠେଇ ଆଣିଲ

                  କୁହ ତ ! କି ସୁଖ ପାଇବା ପାଇଁ ?