ଦେବସ୍ମିତା

    କିମ୍ପାଇଁ ସଖୀ ଏ ନିରବତା 

    ଅମା ଅନ୍ଧକାରେ

    ଅଥୟ ହୁଏ ହୃଦୟ ଆଜି 

    ପ୍ରେମେ ପୀୟୁଷ ଯାଇଛି ହଜି 

    ତୁମରି ବିରହରେ

    ପୃଥ୍ବୀଲୋକପରେ  ।

   ଆସିବ ଯେବେ ପ୍ରିୟା ଗୋ ମୋର 

   ବାନ୍ଧିବି ଦେଇ ପ୍ରୀତି ଅନ୍ତର 

   ସେବେ ଗୋ ମଧୁ ବରଷା ହେବ 

   ଟିକିଏ ରହି ରହି 

   ଜମା ଭୁଲି ପାରିବ ନାହିଁ ।

       ଦୂର କର ଶିଘ୍ର ସଖୀ ଏ ଦେହୁ ନିସ୍ତେଜତା 

       ଅପସରୁ ତୁମରି ସ୍ପର୍ଶେ ଶରୀରୁ ଯେତେକ ବ୍ଯଥା ।

 

     ମହକି ଉଠୁ ମଧୁଶାଳା 

     ଉସୁରି ଯାଉ ବିରହ ଜ୍ବାଳା ।

 

       ନିଦ୍ରା ଅଛି ଯେତେ, 

       ଧନ୍ଯ କର ମୋତେ ସତୀ ବୁହାଅ ପ୍ରୀତି ସ୍ରୋତେ ।