ଦେବସ୍ମିତା

 

   ଭାବିଥିଲି ତବ ପ୍ରେମ ଭାବ ନୀରେ

   ତନୁମନ ଓଦା ହୋଇବ,

   ବିରହ ଜ୍ବାଳାର ଅସହ୍ଯ ବେଦନା

   ପ୍ରୀତି ସ୍ପର୍ଶେ ଦୂର କରିବ ।

   ଅକାରଣେ ଭୁଲ୍ ବୁଝିଲ

   ଦୂରେ ବହୁଦୂରେ ଗୋପନରେ ସିନା ରହିଲ

 

   ମୋ ଦୁଃଖ ଆଉ କି ବୁଝିବ ଗୋ ସହୀ 

   ଭୋକ - ଶୋଷ ବଢେ କ୍ଷଣେ ରହି ରହି 

   ମୁଁ କିଛି ପାଇନି ମାସେ ବିତିଲାଣି 

      କୁହତ ?

   ଲୁହ ଦେଇ ତୁମେ କେଉଁ ସୁଖ ଅବା ପାଇଲ ••• ?