ଦ୍ବନ୍ଦ

ସ୍ବାର୍ଥ ଆଗେ ଆଜି ସମ୍ପର୍କର ବଳି,

ମଣିଷ ପଣିଆ ଯାଉଛି ହଜି ।

ଦୁଇ ଦିନର ଏ ଜୀବନରେ କାହିଁ,

ମିଛ ଅହଙ୍କାରେ ଯାଆନ୍ତି ମଜି ।।

ସମୟ ଆଣିଲେ ଜୀବନେ ଦି ଛକି,

ବିଷମ ସଂକଟ ପଥ ଚାଲିବା ।

ପ୍ରେମ ପାଇଁ କିଏ ଭୁଲେ ପରିବାର,

ପରିବାର ପାଇଁ ପ୍ରେମ ଭୁଲିବା ।।

ଏମିତି ମୋଡରେ ଜୀବନ ଭିଡରେ,

ନିଜେ ଖୋଜିବୁଲେ ଛାଇ ନିଜର ।

ନିଜ ଖୁସି ପାଇଁ ଅନ୍ୟକୁ କନ୍ଦେଇ,

ସାଜିବ କେମିତି ସେ ସ୍ବାର୍ଥପର ।।

ମନର ଦ୍ବନ୍ଦ୍ବରେ ହେଉଥାଏ ଛନ୍ଦି,

ମୁକ୍ତି ପାଇଁ ଯେବେ ତତ୍ପର ହୁଏ ।

ଆଶାର ଆଲୋକ ଦିଶୁଥାଏ କ୍ଷୀଣ,

ଜୀବନ ଦି ଛକି ତାକୁ କନ୍ଦାଏ ।।

ସମୟର ଖେଳ ସତେ କି ବିଚିତ୍ର,

କେବେ ହସ ଦିଏ କେବେ ସେ ଲୁହ ।

ଯିଏ ଜୀବନର ଦି ଛକି ଦେଖିନି,

ସମସ୍ୟା ଦେଖିଲେ ଲୁଚାଏ ମୁହଁ ।।