ଚକାନୟନ-୬

ତୁମେ ପ୍ରଭୂ ଗଢିଛ ଏ ଟିକି ଚଢେଇ

ତା ସାଙ୍ଗରେ ଋତୁମାଳା

ଋତୁ ମଧ୍ୟରେ ଋତୁରାଜ

କରିଛ ବସନ୍ତକୁ ପରା ।

ଥୁଣ୍ଟା ଗଛରେ ପତର କଅଁଳେ

କୋଇଲିର କୁହୁତାନ ଶୁଭେ

ଅତୀବ ସୁନ୍ଦର ସେ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ

ଦେଖୁଥିଲେ ମନ ହଲେନା

ଆଖି ହୁଏ ଆନମନା ।

ଫୁଲର ବାସ୍ନା ମହକୁଥାଏ

ରଙ୍ଗ ବି ସୁନ୍ଦର ଚହଟୁଥାଏ

ଏମିତି ଋତୁରେ ରଙ୍ଗ ର ଖେଳ

ଆନନ୍ଦ ଲାଗୁଛି ସତେ କାଳିଆ

ତୁ ଯେମିତି ମନଲୋଭା

ତୋ ପ୍ରକୄୄୣୣୣୣୣତି ବି ସେମିତି

କରୁଛି ଆକୄୄୄୄୄୄଷ୍ଟ ସଭିଙ୍କୁ ॥

କେମିତି କହିବି ବସନ୍ତର ଗୁଣ

ଗଛ ପତର କି ଫୁଲର

ସବୁ ତୋ ତୋରି ଦାନରେ କାଳିଆ

ସବୁ ତୋର ମାୟାଜାଲ

ତୋତେ କୋଟି ଜୁହାର ମୋର

ସଜାଇରଖେ ଏ ପ୍ରକୄୣୣୣୣତିକୁ ସଦା

ତୋ ସୄୄୄୄୄୄଷ୍ଟିର ଜୀବ ପାଇବେ ରାହା ॥