ଛୁଇଁବି ଅଭୟ ପାଦ

ଆସୁଅଛି ବାଆ ବତାସର ଝଡି

ବେଳ ହେଲା ରତରତ

କୂଳରେ ଲଗାଅ ନାଆ ହେ ନାଉରୀ

ନକର ଜମା ମଅଠ ।

ଏକମୁହାଁ ହୋଇ ଦୂର ପରବାସୁ 

ବସିବା ଜାଗାରୁ ଉଠି

ବାରତା ପାଇବା ମାତ୍ରକେ ଆସିଛି

ଭୁଲି କଷ୍ଟ ଦିନରାତି ।

ଲାଗୁନାହିଁ କିଛି ମନକୁ ମୋ ଭଲ

ହେଉ ନାହିଁ ଭୋକଶୋଷ 

କତରାଲଗା ମୋ ମାଆ ବୁଢୀ ଘରେ

ଝରାଏ ଲହୁ ଲୋତକ ।

ନୟନ ପିତୁଳା ଏକୋଇଶ ବଳା

ଅଧମ ମୁଁ ହତଭାଗ୍ୟ

ପେଟ ଲାଗି ଯାଇ ଦୂର ପରବାସେ

ବିିକେ ଅର୍ଥ ପାଇଁ ମୁଣ୍ଡ ।

ଗଣ୍ଡିଏ ଫୁଟାଇ ନିଜର ହାତରେ

ଗାଁରେ ମୋ ମାଆ ବୁଢୀ

ବଡ ଆଶା ବାନ୍ଧି ଭାବୁଛି ମୋ ପୁଅ 

ତୁରନ୍ତ ଆସିବ ଫେରି ।

ଚଳୁନାହିଁ ତାର ଏକପାର୍ଶ୍ବ ଅଙ୍ଗ

ଶ୍ବାସ ହେଉଅଛି କଷ୍ଟ

ଉପାସ ଭୋକରେ ରହିଛି ଶୋଇକି

କିଳିକି ତାଟି କବାଟ ।

କହନ୍ତି ନାଉରୀ ଶୁଣ ହେ ବାଟୋଇ 

ଜନଶୂନ୍ଯ ଗିରିପଥ

ଘୋଟି ଆସୁଅଛି ଝଡି ଓ ବରଷା

ରଖ ମୋର କଥା ଛୋଟ ।

ଯାଅନାହିଁ ଜମା ଏକାକୀ ଏଠାବୁ

ଛୁଉଁଛି ମୋ ମନେ କାଳ

ଜୀବନର ପ୍ରତି ରହିଛି ବିପଦ 

ଏଣୁ କରେ ଅନୁରୋଧ ।

ଆଖି ଛଳଛଳ କଣ୍ଠ ବାଷ୍ପରୁଦ୍ଧ 

କୁହନ୍ତି କୁମର ମଣି

ଆସୁ ଝଡଝଞ୍ଜା ଯେତେ ପ୍ରତିବନ୍ଧ 

କିଛି ବାଧା ମାନିବିନି ।

ଯିବି ମୁଁ ଘରକୁ କରିଛି ନିଶ୍ଚୟ

ନ କରି କାଳ ବିଳମ୍ବ 

ଦେଖିବି ମୋହର ଜନମଦାତ୍ରୀଙ୍କୁ

ଛୁଇଁବି ଅଭୟ ପାଦ ।