ଛଳନା

ସମୟର ଏହି ଯାତ୍ରା ପଥରେ ଦେଖେ ଆଜି 

 ସ୍ଵାର୍ଥପରତାର କେତେ କେତେ ବଡ଼ କଠୋର ରୂପ  

ବୁଝିବାକୁ ଯେବେ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି ପାଉଛି ଦୁଃଖ 

 ଦେଖୁଛି ଖାଲି ଛଳନା କରୁଛି କେତେ ବିଦ୍ରୁପ |

ଦେଖି ତାକୁ ଯେବେ ମନେ ଭାବଇ ଏକାନ୍ତେ 

  ଏତେ ସବୁ ଯାହା ଏହି କଥା ଭଲପାଇବାର  

ଯାହାକୁ କହୁଥିଲେ ସବୁ ଅଟେ ପ୍ରେମ ବୋଲି 

 ତାହା ସବୁ ଖାଲି ମିଥ୍ୟା ନାଟକ ଛଳନାର |

କେମିତି କେଜାଣି ହୋଇଗଲା ସବୁ କିଛି ଖାଲି 

 ଯେବେ ଭାବ ବଢିଗଲା ସେହି ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ  

କାହିଁକି ଏହି ଅମାନିଆ ମନ ଭାସିଗଲା ସେବେ 

 ସେହି ମିଠା ମିଠା କଥାର ଅଦେଖା ଛଳନାରେ ?

ଖାଲି ମିଠା କଥା ନୁହେଁ ଆଖିର ଚାହାଣି 

 କରିଥିଲା ତାର ମାଦକତାରେ ସତେ ପ୍ରେମ ପାଗଳ  

ଅଜାଣତରେ ଲେଖି ଦେଲି ତାର ନାମ ହୃଦୟରେ 

  ବୁଝି ନପାରିଲି ତାର ସେହି ଛଳନାର ଖେଳ |

ମନେ ଅଛି ସବୁ ଭୁଲି ନାହିଁ କିଛି 

 ଯେତେ ସିଏ ଯାହା ମୋତେ ସବୁ କହିଥିଲା  

ଦୁହେଁ ମିଶି କେତେ କେତେ ସପନ ଦେଖିଲୁ 

 କିନ୍ତୁ ଛଳନା କରି ସିଏ ସବୁ ଭାଙ୍ଗିଦେଲା |

ଭୁଲିବାକୁ ତାକୁ ଭାବି ଭୁଲି ତ ପାରିନି 

 ତଥାପି ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ବଢିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲି  

ବିବାହ ବନ୍ଧନେ ଅଜଣାକୁ ନିଜର କରି ବାନ୍ଧିଲି 

 ସବୁ ଛଳନାକୁ ଭୁଲି ନିଜ ସଂସାର ଗଢ଼ିଲି |

ସଂସାର ବଢ଼ିଲା ପୁତ୍ର କନ୍ୟା ପ୍ରାପ୍ତ ହେଲା 

 ପରିବାର ପାଇଁ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କରି ଚାଲିଲି  

ସେଥିରେ ଥିଲା ମୋର ପ୍ରେମ ଆଉ ମମତା 

 ଛଳନାକୁ ପାଦେ ପାଦେ ଜଗି ମୁଁ ରହିଲି |

ବୁଝିବାରେ ମୋର ଭୁଲ ହୋଇଗଲା ସମୟ କହିଲା 

 କାହିଁକି କୁହୁଡିର ଭଲପାଇବାର ବସା ମୁଁ ବାନ୍ଧିଲି ?

ଅଜଣା ମଣିଷର ହାତ ଧରି ଆଶା ବାନ୍ଧିଥିଲି 

 ସ୍ୱାର୍ଥପର ସିଏ ଛଳନା କରିଲା ବୁଝି ନପାରିଲି |

ଯେଉଁ ସନ୍ତାନଙ୍କୁ ମୋର ମମତା ଡୋରରେ ବାନ୍ଧିଥିଲି 

 ତାଙ୍କ ପାଇଁ କେତେ ତ୍ୟାଗ କରି ଚାଲିଥିଲି  

ବଡ଼ ହୋଉ ସବୁ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ଦେଖିଲେ 

 ତାଙ୍କ ଛଳନା ଭରା ମିଥ୍ୟା ଭଲପାଇବା ଦେଖିଲି |

ଏକା ଏକା ହୋଇ ଯେବେ ଅଣ୍ଡାଳି ଖୋଜିଲି 

 ପାଇଲି କିଛି ବନ୍ଧୁଙ୍କୁ ମୋର ବିଗତ ଦିନର  

ଡରି ଡରି ଧରିଲି ତାଙ୍କ ବନ୍ଧୁତ୍ୱର ଡୋର 

 ଜାଣିଲି ସେମାନେ ବି ହୋଇଛନ୍ତି ଛଳନାର ଶିକାର |

ସେଥିପାଇଁ ଆଜି ବସି ବଡ଼ ଏକାନ୍ତରେ ଭାବୁଛି 

 ପ୍ରେମ ଆଉ ଭଲପାଇବା ମଧ୍ୟେ କି ଅନ୍ତର ?

ଈଶ୍ୱର ଅଟନ୍ତି ଏକମାତ୍ର ସତ୍ୟ ଏହି ଦୁନିଆରେ 

 ଛଳନା ସୃଷ୍ଟିର ଅଂଶ ତାଙ୍କ ମାୟାବୀ ଦୁନିଆର |