ଖଣ୍ଡିତ ସ୍ବପ୍ନ

ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ଆଶା ଆଉ ବିଶ୍ୱାସ ଥିଲା, 

ସଂକଳ୍ପ କରି ଲକ୍ଷପଥେ ଅଗ୍ରସର ହେଲା, 

ସ୍ୱପ୍ନକୁ କର୍ମରଥେ ନିଜର ସାରଥୀ କଲା, 

କେମିତି ସେହି ରଥ ଅଟକି ଗଲା ?

ଚିନ୍ତାଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ସମୟର ଦ୍ୱାହି ଦେଇ, 

ଚିନ୍ତନକୁ ଯେବେ ଶାନ୍ତ କରିବା ପାଇଁ, 

ନୟନ ଯୁଗଳକୁ ମୁଦ୍ରିତ କରି ଦେଇ, 

କାହିଁକି ବ୍ୟଗ୍ର ହେଲା ଭାବ ପାଇଁ |

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ସ୍ବପ୍ନ ଖଣ୍ଡିତ ହୋଇଗଲା, 

ସଂକଳ୍ପକୁ ସିଏ ଟିକେ ଶିଥିଳ କରିଦେଲା, 

ବ୍ୟବସ୍ଥା ଯେବେ କର୍ମକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା, 

ଉତ୍ତର ପାଇଁ କାହିଁକି ଦରାଣ୍ଡି ହେଲା |

ତେବେ ଏବେ ଦଣ୍ଡିତ ହେବ କିଏ, 

ଆଶା, ବିଶ୍ୱାସ, କର୍ମ ଅବା ସଭିଏଁ, 

କିନ୍ତୁ ଖଣ୍ଡିତ ସ୍ବପ୍ନ ଯୋଡି ନହୁଏ, 

ଅର୍ଦ୍ଧଦଗ୍ଧ ଆତ୍ମା ଖାଲି ଉତ୍ପୀଡ଼ନ ପାଏ |

ତଥାପି ସମୟ ଆସି ହାତ ଧରେ, 

ଅତୀତକୁ ଲୁଚାଇ ଦିଏ ସ୍ମୃତି ମଧ୍ୟରେ, 

ବର୍ତ୍ତମାନକୁ ଡାକି ସିଏ ଆଖିଠାର ମାରେ, 

ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ କର୍ମରଥକୁ ସଜ୍ଜିତ କରେ|

କର୍ମରଥ ଚକ ଗଡି ଗଡି ଚାଲେ, 

ନୂତନ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଚିନ୍ତନ ଗଢି ତୋଳେ, 

ଧୀରେ ଧୀରେ ବିଷାଦକୁ ମନରୁ ଭୁଲେ, 

ଛାଡି ଦିଏ ତାକୁ ସ୍ମୃତିର କୋଳେ |

କିଛି ସମ୍ଭାବନାର ଆଶା ଜାଗ୍ରତ ହୁଏ, 

ଲୁଚିଥିବା ସ୍ବପ୍ନକୁ ପୁଣି ଏକତ୍ରିତ କରାଏ, 

କିଛି ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ, 

ବାକିଥିବା ପ୍ରଶ୍ନ କର୍ମକୁ ପ୍ରେରଣା ଦିଏ |

ଖଣ୍ଡିତ ସ୍ୱପ୍ନକୁ ଭରସା ଯୋଡିବାକୁ ଲାଗେ, 

ଯୋଡ଼ା ଯୋଡିରେ ନୂତନ ବିଶ୍ୱାସ ଜାଗେ, 

ଆଶାର ଆଲୋକ ଝଲକି ଉଠେ ଚଉଦିଗେ, 

ସମୟ ସହିତ ଅନ୍ତିମ ଯାତ୍ରାପଥେ ଭାଗେ |