ଛଳିଆ ରାଜାର ଚାଲ୍

କେଉଁ ରୂପେ ବୁଝିବି ପ୍ରଭୁ ତୁମକୁ?

ତୁମେ ତ ସର୍ବ ରୂପ -

ଅନାଦି, ଅଣାକାର, ଅନନ୍ତ, ନିରାକାର

ତୁମେ ତ ଅଚ୍ୟୁତ, ଅବ୍ୟକ୍ତ, ଅରୂପ।

କେଉଁ ଚାଲ୍ ବାକି ରଖିଛ ଯେ

ରାଜା ଚାଲ୍ କୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାନିବି?

ତୁମଠୁଁ ଅଧିକ କାହାକୁ ଜଣା

ଚାଲ୍ ଚଳାଇବାର କଳା?

ତୁମେ ତ

ଛ(6) କୁ ନ(9) ଏବଂ ନ(9) କୁ 6(ଛ) କରି

ସମସ୍ତଙ୍କୁ କରିଛ ବାଟବଣା।

ହେ, ନଟଖଟ ନନ୍ଦ ଲାଲ୍!

ସବୁ "ରାଜା ଚାଲ୍" ତୁମ ହାତର ଖେଳ;

ସେ ଚାଲ୍ ର ଆଦି ଅନ୍ତ ଖୋଜିଲେ

ନିଅଣ୍ଟ ପଡିଯାଏ ତୁମେ ଗଢିଥିବା ବେଳ।

ହିଂସା, ଦ୍ବେଷ, ଯୁଦ୍ଧ, ରକ୍ତପାତ

ଏସବୁ ରାକ୍ଷସ ପ୍ରବୃତ୍ତି

କିନ୍ତୁ ତୁମେ ତ ଅର୍ଜୁନର ସଖା, ଗୁରୁ

ଯାହାଙ୍କୁ ଯୁଦ୍ଧ କରିବା ପାଇଁ

ତୁମେ ବତେଇ ଥିଲ ଯୁଦ୍ଧ ବୁଦ୍ଧି।।

ହଁ, ପାର୍ଥକ୍ଯ କେବଳ ଏତିକି

କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ଆଉ ଅଧିକାରର -

"ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧ"

ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ଅଧିକାର ମାନୁ ଥିବାବେଳେ

ଅର୍ଜୁନଙ୍କର ଆତ୍ମା କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ସାବ୍ୟସ୍ତ କରେ।

ତୁମେ ତ ଚକ୍ର ଉହାଡରେ

ରାତିକୁ ଦିନ ଏବଂ ଦିନକୁ ରାତି କରିପାର,

ନହେଲେ ଅସ୍ତ୍ର ତ୍ଯାଗ

କାହିଁକି କରିଥାନ୍ତେ ସୂତ ପୁତ୍ର କର୍ଣ୍ଣ?

ହଁ, ଶଂଖନାଦ ସୁଭି ନ ଥିଲା -

କିନ୍ତୁ କଳା ଅନ୍ଧକାର ଘୋଟି ଯାଇଥିଲା -

ସେହି ଅନ୍ଧକାର ମୂହୁର୍ତ୍ତରେ କର୍ଣ୍ଣକୁ ମାରିବା ପାଇଁ

ତୁମେ ଅର୍ଜୁନକୁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତେଇଥିଲ,

ଏବଂ ଅର୍ଜୁନ କର୍ଣ୍ଣକୁ ପ୍ରହାରିଥିଲା -

ତୁମର ଏହି ରାଜା ଚାଲ୍ ପାଇଁ

ବିଚରା ନିରସ୍ତ୍ର କର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରାଣ ହାରିଦେଲା।

"ଅଶ୍ଵତ୍ଥାମା ହତ ନରବା ଗୁଞରେ"

ପିତା ଦ୍ରୋଣାଚାର୍ଯ୍ୟ କାନ୍ଦୁଛନ୍ତି ଆତୁରେ।

ହେ ପ୍ରଭୁ ଷୋହଳ କଳାର ଅଧିକାରି

କଳା କାହ୍ନୁ ଗୋଲକ ବିହାରୀ।

ଏ କି ନଥିଲା ତୁମ ଚାଲ୍?

ଭୀମ ହସ୍ତେ ମାରି "ଅଶ୍ଵତ୍ଥାମା ହାତୀ"

ଗୁରୁ ଦ୍ରୋଣଙ୍କୁ ପୁତ୍ର ହତ ନାମେ କଲ ବ୍ଯଥିତ;

ପୁତ୍ର ବିୟୋଗ ଦୁଃଖେ ଦ୍ରୋଣଙ୍କ ନିରବତା ପଣେ 

ଧୃଷ୍ଟଦ୍ଯୁମ୍ନ ଦ୍ରୋଣଙ୍କୁ କଲା ନିଧନ।

ଏ କି ନଥିଲା ତୁମ ଚାଲ୍?

ହେ! ଛଳିଆ ରାଜା,

ମଥୁରା, ବୃନ୍ଦାବନ ବିହାରି ଲାଲ୍;

ସବୁ ହାରିଯାଆନ୍ତି ତୁମ ଆଗେ

ଯେବେ ତୁମେ ଚଳାଅ ତୁମ "ରାଜା ଚାଲ୍"!