ଛବି

ଧିରେ ଧିରେ ଚେଉଁଥାଏ ସିଏ,

ଛାତି ତଳ ନାରଙ୍ଗୀ ଅଙ୍ଗାର ଉପରୁ ଯେମିତି

ଝଡି ସାରିଥିଲେ ସବୁତକ ଧୂଳି,

ପତ୍ର ଅଗର ଶେଷ ବୁନ୍ଦା ରେ

ଉଠିବସିଲା ସିଏ

ପୁଣି ଥରେ ପ୍ରମାଣିତ ହେଲା ,

" ଟୋପାଏରେ ବି ଜୀବନ ଥାଏ "

ଖାଲି ଟିକେ ଆଉଁସା ଲୋଡା

ଆଖିରେ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସିକ୍ତସ୍ନେହ ସହ।

ସିଏ ଉଠିବ

ସବୁ ଯୁଗରେ ଉଠିବ ,

ପାଉଁଶତଳ ନିଆଁ କଣ ଲିଭେ!

ବରଂ ଆଉଜେଇ ରଖିଥାଏ

ଦିକ୍ ଦିକ୍ ଉଷୁମପଣ

ଗୋଟେ ଫୁଙ୍କାନଳୀ ଆଉ ତା' ପଛର ଓଠଟିଏ ପାଇଁ

ଅପେକ୍ଷା ର ଲୟ ସହ ।

ସିଏ ଇ' ତ ଡାକେ,

ଅଭ୍ଯନ୍ତରିଣୁ ଅନୁରଣନ ତୋଳେ,

ଆଉ ଯୁଗେତଳୁ ଥରଥର ଅଧରରେ

ଜୀବନ ପଶେ ।

ଜୀବନ ଫୁଙ୍କେ, ଭାତ ଫୁଟେ

ମଧୁର ମୂର୍ଛନା ପାଣି ପାଲଟେ

ମାଟିରେ ଲେପି ହେଇ ଗଢୁଥାଏ ମୂର୍ତ୍ତି ଜୀବନ ର

ମୂର୍ହୂର୍ ମୂହୂ ହାଣ୍ଡି, ହୁଙ୍କା, ବେଣ୍ଟ

ନୂଆ ହୁଏ ।

ଚେଉଁ ଥାଏ ସିଏ

ଜୀବନ୍ତ ହେଉଥିବା

ଛବି ସହ

ସ୍ମୃତି ସହ

ନିଜ ସହ ।