ଚେମୀ ମାଆର ଚାଟୁ

ଚେମି ମାଆ ଦିନେ ଚେମି ବାପା ପାଖେ

ବସି କି ରଚିଲା ଚାଟୁ

ତେଲ ମାରି ମାରି ଗେହ୍ଲ କରି କରି

କହିଲା ଶୁଣ ନା ବାବୁ ।

ଚେମିଟା ଆମର , ନାନୀ ହୋଇ ଲାଣି

ଗାଁଆ ପିଲା ଙ୍କର ପାଇଁ

ଚେମି ନାନୀ ଚେମି ନାନୀ ଡ଼ାକି ଡାକି

ନେଲେଣୀ ଖେଳିବା ଲାଗି ।

ପିଲା ମାନଙ୍କର ମେଳରେ ଯାଇ ସେ

ଖେଳି ଲାଣି ନାନା ଖେଳ

ପୁଚୀ ଓ କବାଡି ସାଥେ ବହୁ ଚୁରୀ

ବୁଢ଼ା ଦୌଡ ଫୁଟୁବଲ ।

ପାଠ ପଢା ତାର ଚୁଲି କି ଗଲାଣି

ଖେଳରେ ହେବ ସେ ଚାଟ

ଗୁରୁ ଗୁରୁ ଜନ ନ ମାନେ କାହାକୁ

ବସାଅ ଚେମିକି ଛ।ଟ ।

ଚୁରୁକି ବୋଲି କି ଯେଉଁ ପିଲା ଗୋଟି

ଚେମିର ସେ ଭଲ ସାଙ୍ଗ

ଦୋଳ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ଖେଳି ଥିଲେ ଦିହେଁ

ହାତେ ଧରି ଫଗୁ ରଙ୍ଗ ।

କଳି କରି ଦିହେଁ ଝଗଡ଼ା ଲାଗିଲେ

ଚିମୁଟି ଦେଇଛି ସିଏ

ଦେଖି ନାହିଁ ତୁମେ ଘାଆ ହୋଇ ଯାଇ

ପୋକ ସାଲୁ ବାଲୁ ହୁଏ ।

କେତେ ଯେ କାନ୍ଦିଲ। ଚିମୀ ଟି ଆମର

ଭୁଲାଇଲି ଗେହ୍ଲ କରି

ମଲମ ନ ପାଇ ଘାଆ ରେ ତାହାର

ମଇଦା ଓଠା ଲଗାଇ ।

ପାଚି ହଳଦିଆ ପଡି ଯାଇ ଆଜି

ଫୁଲି ପୂଜ ପଚ ପଚ

ଦେଖୁ ନାହ ତୁମେ ଆହେ ଚେମୁ ବାପ

କହୁ ନାହିଁ ମୁଁହି ମିଛ ।

ଚୂରୁକି ବାବୁ କୁ ପୁଲିସ ଖୁଆଡେ  

ଭରତି କରିଣ ଦିଅ

ନାହିଁ ତ ଚେମି କି ଦୂର ହଷ୍ଟେଲରେ

ନେଇ ଛାଡି ଦେଇ ଆସ ।