ସନ୍ତାନର ଉକ୍ତି

ମଧୁସୂଦନ ଦାସ

ମାଆ ମାଆ ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଖୋଜିଲି

ମାଆକୁ ପାଇଲି ନାହିଁ,

ଭାଇ ଭାଇ ବୋଲି କେତେ ମୁଁ ଡାକିଲି

ନଦେଲେ ଉତ୍ତର କେହି ।

ଖୋଜିଲି ଅରଣ୍ୟେ ଜନସମାଜରେ

ଖୋଜିଲି ବାରିଧି ତଟ,

ସର୍ବତ୍ର ଦେଖିଲି ମାତା ପଦଚିହ୍ନ

ନ ହେଲା ମାତାର ଭେଟ ।

ଭୁବନେଶ୍ବରରେ ପଦଚିହ୍ନ ପରେ

ଲେଖା ଅଛି ରାଜରାଣୀ

ନୀଳାଚଳ ଧାମେ ପୂଜା ହେଉଅଛି

ହିନ୍ଦୁ ଜାତି ମଥା-ମଣି ।

ଶୁଣିଅଛି ଶାସ୍ତ୍ରେ ସତୀ-ଅପମାନେ

ଧରା ହୁଏ ବିଦାରଣ,

ଅପମାନ ହେତୁ ସୀତା ଦେବୀଙ୍କର

ମହୀହୃଦେ ବାସସ୍ଥାନ ।

ଅପମାନ ହେତୁ ଜନନୀ ମୋହର

ଉତ୍କଳ ଭୂମଧ୍ୟବାସୀ

ଉତ୍କଳର ମାଟି ପବିତ୍ର ହୋଇଛି

ସ୍ବର୍ଗାଦପି ଗରୀୟସୀ ।

ଜନନୀର ଦେଖା କରିବାରେ ଇଚ୍ଛା

ଯଦି ହୋଇଥାଏ ମନେ,

ଉତ୍କଳର ମାଟି ଆଲିଙ୍ଗନ କରି

ତା ଧୂଳି ଲେପ ବଦନେ ।

ବୀରପ୍ରସବିନୀ କୋଟି ସୂତ ମାତା

ପାଇବ କି ଦରଶନ ?

ମୋ ଭଳି ନିର୍ଗୁଣ ଧନ-ମାନ-ହୀନ

ସନ୍ତାନ କଲେ କି ରୋଦନ ।

କୋଟିଏ ସନ୍ତାନ ଗୋଟିଏ ସ୍ବରରେ

ଜନନୀ ଜନନୀ ଡାକ,

ତୃଷ୍ଣାରେ କାତର ଗଗନକୁ ଚାହିଁ

ଯେସନେ ଡାକେ ଚାତକ ।

ଧନ ମାନ ଜନ ଯାହା ଉପାର୍ଜନ

କରିଅଛ ଧରାତଳେ,

ହରଷିତ ମନେ କରତବ୍ୟ ଜ୍ଞାନେ

ଆଣିଦିଅ ଯଜ୍ଞେସ୍ଥଳେ ।

ଜାତି-ପ୍ରେମ-ବହ୍ନି ପ୍ରଜ୍ବଳିତ କର

ସ୍ବାର୍ଥକୁ ଦିଅ ଆହୁତି

ସ୍ବାର୍ଥମେଧ ଯଜ୍ଞେ ଚାରିଆଡ଼େ ନାଚ

ଛାତିକୁ ମିଶାଇ ଛାତି ।

ଭୁମିକମ୍ପ ହେବ ଧରଣି ଫାଟିବ

ଉଠିବେ ସହସ୍ରଭୁଜା,

ସେହି ତୋର ମାତା ସେହି ତୋର ତ୍ରାତା

କର ସେହି ପଦପୂଜା ।