ମାନବିକତା

ବସିପଡ଼ି ପଥିକଟି ଗଛ ଛାଇ

ମାରୁଥିଲା ହାଇ 

ଖରା ମାରୁଥିଲା ଟାଇଁ ଟାଇଁ

ଝାଳ ଯାଉଥିଲା ବୋହି ।

ପାଦରେ ନଥିଲା ଚପଲ କି ଜୋତା

ନଥିଲା ବି ଗୋଟେ ଛତା

ମୁନା ଦେଖି ହେଲା ହାଇଁ ପାଇଁ

ବାପାଙ୍କ ନୂଆ ଜୋତା ଦେଲା ନେଇ ।

ପାଣିବୋତଲଟେ ଦେଲା ଥୋଇ

ପଚାରିଲା ଆଉ କଣ ଦରକାର

କହିଲେ ଆଣିଦେବି ଭାଇ

ମୁନାର ମୁଣ୍ଡରେ ଆଶୀର୍ବାଦ ଢାଳିଦେଇ ।

କହିଲେ ପଥିକ ସେହି

ମାନବିକତା ଅଜାଡ଼ି ଦେଇଛୁ

ଆଉ କି ମାଗିବି ମୁହିଁ

ସବୁଦେଖୁଥିଲେ ଛାତ ଉପରୁ ମାଆ ।

କହିଲେ ମୋ ମୁନା ତୁହି

ନିଶ୍ଚୟ ଦିନେ ବଡମଣିଷ ହେବୁ

ଆଜି ଯାହା ବୁଝିଲଇଁ

ମୁନା କହୁଥିଲା ବୁଝାଇ ଦିଅ ମା ।

ମାନବିକତା ଅର୍ଥ କହିଲେ ବାଟୋଇ

ମାଆ କହୁଥିଲେ ମଣିଷ ପଶୁ ବୃକ୍ଷକୁ

ଯେ ଭଲପାଇ ତାଙ୍କ କଥା ବୁଝୁଥାଇ

ସେଇ ଏକା ଧନ ମଣିଷପଣିଆ ।

ମାନବିକତା ତାକୁ କହି

ବୁଝିଯାଏ ଯିଏ ମଧୁ ବାରିଷ୍ଟର ସମ

ନାମ ରଖି ଥାଏ ଏହି ମହୀ ।