ବାପା ମୁଁ ତୁମ ପରୀ

ବାପା ମୁଁ ତୁମର ଘର ଅଗଣାରେ ଟିକି ପରୀ

ସେନେହ ମମତା ଦେବ ଭାବିବନି ପର କରି

ଆଜି ଅଛି କାଲି ଛାଡ଼ିଦେବ ଦୂରେ ବହୁ ଦୂରେ

ଆଉ କି କରିବି ଅଳି ତୁମପାଖେ ଶରଧାରେ ।

ମାଆ ଲୋ ମୁଁ ତୁମ ସୁନା ହାତେ କୁନି କଣ୍ଢେଇଟେ

ଦିଅ ମୋ କପାଳେ ଗେଲକରି ମିଠା ଚୁମା ଗୋଟେ

ରହିଥିବି ହୋଇ ସାରା ଜୀବନ ଧାରୁଆ ତୁମର

ପାରିବିନି ତୁମ ଋଣ ସୁଝି ତୁମେ ଦେବୀ ମୋର ।

ଆଣିଲ ମୋତେ ଏ ଦୁନିଆକୁ ତୁମେ ଦୁଃଖ ସହି

ଖୁସି ଦେଲ ମୋତେ ରାତି ରାତି ଉଜାଗର ରହି

ତୁମ ବଗିଚାର କଢ଼ିଟିଏ ଶିଶୁ ନୁହେଁ ମୁହିଁ

ବିତରିବି ବାସ ପିତା ମାତା ତୁମ ନାମ ଗାଇ ।

ଝିଅ ହେଲି ବୋଲି କରିବନି କେବେ ମନ ଉଣା

ଚଳିବି ସଂସାରେ କରିଣ ସଭିଙ୍କୁ ମୁଁ ଆପଣା

ନିଜେ ଲୁହ ପିଇ ହସ ବାଣ୍ଟି ଦେବି ଦଶଗୁଣା

ଝିଅ ପାଇଁ ସବୁ ସମ୍ଭବ ଜଗତ ଜନେ ଜଣା ।

ପଢ଼ିବି ବଢିବି ପାଠରେ ମୁଁ ହେବି ଆଗୁସାର

ଗଢ଼ିବି ସୁନ୍ଦର ଯନ୍ତ୍ର ନୂଆ ନୂଆ ବିଜ୍ଞାନର

ନାରୀକୁ ଭାବୁଛ ଅବଳା ଦୁର୍ବଳା ତୁମେ କିଆଁ

ନାରାୟଣୀ ରୂପେ ଘରେ ଘରେ ହୋଇଥାଏ ଠିଆ ।

ଭଲ ପାଅ ମତେ ମିଳିଯିବ ଅସରନ୍ତି ଖୁସି

ଐଶ୍ବରିକ ଦାନ ହୋଇ ତୁମ ପାଶେ ଅଛି ଆସି

ଖେଳିବି ବାପାଗୋ ତୁମ କୋଳେ ମୁହିଁ ହସି ହସି

ରହିଥିବି ମାଆ ତୁମ ପଣତର ତଳେ ବସି ।

କନ୍ୟା ଭୃଣ ଜାଣି କର ନାହିଁ ମୋର ସର୍ବନାଶ

ତୁମେ ମାଆ ଥିଲ ଝିଅଟିଏ ବଢାଇଲ ବଂଶ

ମତେ ମାରିଦେଲେ ମାଆ ମାନେ ଆଉ ଥିବେ କାହିଁ

ଝିଅ ପୁଅ ସବୁ ସମାନ ପାର୍ଥକ୍ଯ କର ନାହିଁ ।