ବର୍ଷାର ସେ ଅନ୍ଧାର ରାତି

ବର୍ଷା ରାତି ଅନ୍ଧକାର ଲାଗେ ଅତି ଭୟଙ୍କର 

ଗରଜଇ ସୁଉ ସୁଉ ସ୍ରୋତ ବିକରାଳ ,

ଭାଙ୍ଗିଦେଇ ବନ୍ଧବାଡ ଲଙ୍ଘିଯାଏ ଦୁଇ କୂଳ

ମାଡିଆସେ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ବନ୍ଯା ନଦୀ ଜଳ ।

ବହିଯାଏ ମଞ୍ଜଧାର ଉଦଗାରିଣ ଧଳାଫେଣ

କୁଳୁକୁଳୁ ତଟିନୀର ନାଦ ବିସଙ୍ଗତ , 

ବିଷରେ ହୋଇ ଜର୍ଜର ନାଗୁଣୀ ନଦୀ ଉତ୍ଫଣ

କାଳସର୍ପ କବଳରେ ଜୀବନ ଦଂଶିତ ।

ଉଦ୍ଭବେ ମହା ବିପତ୍ତି ଚାରିତ୍ରିକ ଅଧୋଗତି

ବୃଦ୍ଧିପାଏ ସମାଜରେ ଅଶାନ୍ତି ଅନ୍ଯାୟ ,

ଚର୍ତୁପାର୍ଶ୍ବେ ପ୍ରଦୂଷଣ ଡହଳ ବିକଳ ପ୍ରାଣ

ବିଭୀଷିକା ସୃଷ୍ଟି କରେ ଜଳର ପ୍ରଳୟ ।

ଚୂନା ସବୁ ସୁନା ସ୍ବପ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣସଙ୍କରତା ପୂର୍ଣ୍ଣ 

ବେଫିକର ବାଳୁଙ୍ଗାଙ୍କ ଦୌରାତ୍ମ୍ଯ ପ୍ରବଳ,

ବର୍ଷା ରାତି ଅନ୍ଧକାରେ ଜୀବନ ସ୍ରୋତ ପ୍ରଖର

ଉଗ୍ର ଅପସଂସ୍କାରରେ ତୀବ୍ର ବ୍ଯଭୀଚାର ।