ବର୍ଷା ର ଆଗମନେ

ଘୋଟି ତ ଆସିଲେ ଆକାଶରେ

  କାହିଁ କେତେ କଳା ବାଦଲ,

ଘଡଘଡିର ଗର୍ଜନରେ 

  ସଭିଁଏ ହୋଇଲେ ଆକୁଳ ।

ଚକ୍ ଚକ୍ ବିଜୁଳିର ଆଲୋକ

  ମନେ ଆଣି ଦେଲା ଭୟର ସଞ୍ଚାର,

ଉଡି ଆସିଲେ ବିହଙ୍ଗ ଦଳ

  ସଭିଁଏ ଫେରିଲେ ନିଜ ନିଜ ଘର ।

ଶୁଷ୍କ ତରୁ ଲତା ସବୁ

   ଖୁସି ରେ ଉଠିଲେ ନାଚି,

କାହିଁ କେତେ ଦିନୁ ଉତ୍ତପ୍ତ ଖରାରେ

  ଦେହ ତାଙ୍କ ଯାଇ ଥିଲା ଶୁଖି ।

ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ବରଷା ଜଳ ଯେବେ

   ଭୂଇଁରେ ଗଲେ ଲୋଟି,

ସେ ମାଟିର ବାସ୍ନା ପରା ମନକୁ ମୋହେ

  ଭରି ଦିଏ ଆତ୍ମତୃପ୍ତି । 

ରଡ଼ି ଛାଡ଼ି ବେଙ୍ଗୁଲି କୁହେ ସତେ

  ଭିଜେଇ ଦିଅ ହେ ବରଷା ରାଣୀ,

କାହିଁ କେତେ ଦିନୁ ପାଇ ନାହୁଁ 

  ଖେଳ ବୁଲା ପାଇଁ ଟିକେ ପାଣି ।

କୃଷକ ମନେ ମନେ ହୁଏ ଯେ ଖୁସି

  ଧାନ ବିଲ ତାର ଯାଇ ଥିଲା ଶୁଖି,

ଆସିଲା ବରଷା ନେଇ ନୂଆ ଆଶା

  ମେଣ୍ଟି ଯିବ ଆଜି ସଭିଁଙ୍କ ତୃଷ୍ଣା ।

ଦେଖି ଆକାଶରେ କଳା ହାଣ୍ଡି ମେଘ

  ମୟୂର ହେଲା ଖୁସିରେ ବିଭୋର,

ନାଚି ତ ଉଠିଲା ମେଲାଇ ତାର

  ଅପୂର୍ବ ସେ ସୁନ୍ଦର୍ ପୁଚ୍ଛ ।

ବରଷା ଆସିଲା ଆଜି

  ଖୁସିର ଲହରୀ ନେଇ,

ଶୁଷ୍କ ଫୁଲ, ମନ ସବୁ

  ଉଠିଲେ ସତେଜ ହେଇ ।

ବରଷାରେ ଭିଜିବାକୁ 

  କରେ ଜିଦି କୁନି ଝିଅ,

ମା ତାର ଗାଳି କରେ

   କୁହେ ଥୟ ଧରି ରୁହ ।

ବରଷା ରେ ଭିଜି ପାଇବା ସିନା

     କିଛି ସମୟର ମଜା,

ପରେ ପୁଣି ମିଳିବ ଯେ

    ଅନେକ ରୋଗର ସଜା ।

ବରଷା ଯେ ଅତି ଦରକାରୀ

    ଜୀବ ଜଗତ ପାଇଁ,

ବହୁଳ ବରଷା ଯେ ଆଣେ

    ବନ୍ୟା ର ବିପଦ ନେଇ । । ।