ଜୀବନ ତ ଏକ ଚଲାପଥ

ଜୀବନ ତ ଏକ ଚଲାପଥ

    କେତେବେଳେ ଆସି ଯାଏ କୋଉ ମୋଡ଼,

କେତେବେଳେ ନିର୍ଜନ ତ

    କେତେବେଳେ ଭାରି ଭିଡ଼।

ଚାଲିବାକୁ ହୁଏ ବାଟ

    ମନେ ନେଇ ଆଶା,

ବାଟୋଇ ଟିଏ ଦେଖି ଦେଲେ

   ମନେ ବଢେ ଜିଜ୍ଞାସା ।

ଜୀବନ ତ ଏକ ଜଳନ୍ତା ଦୀପ

    ଜଳି ଜଳି ନିଜେ ଦିଏ ଆଲୋକ,

ପୂଣ୍ୟର ଆଲୋକ ଦିନେ ଆସେ ଉଇଁ 

    ଜାଳି ପୋଡ଼ି ଦିଏ ପାପର ନଈ ।

ଜଳି ଜଳି ବଞ୍ଚିବାରେ

     କେତେ ଯେ ବେଦନା,

ସହି ହୁଏ ସିନା

      ହେଲେ କେବେ କହି ହୁଏନା ।

ଜୀବନ ତ ଏକ ସୁନ୍ଦର ଫୁଲ

    କେବେ ପାଣି ଲାଗେ ଦେହେ କେବେ ପଙ୍କ,

ସୁନ୍ଦର ସେ ଗଛେ ଥିଲେ

    ତୋଳି ଆଣିଲେ ଲାଗେ କଳଙ୍କ ।

କଳଙ୍କିତ ଫୁଲକୁ ନେଇ

    ଲେଖା କେତେ ଯେ କାହାଣୀ,

ଫୁଟିଥିବା ଫୁଲ କେହି କେହି

    ମନ୍ଦିରେ ପୂଜନ୍ତି ଆଣି ।

ଜୀବନ ତ ଏକ ଗୋଲକ ଧନ୍ଦା

   ସୁଖେ, ଦୁଃଖେ ସେ ଛନ୍ଦା,

ସବୁ କିଛି ସହି ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ

    ସବୁ ଏଠି ଦୁନିଆ ଡୋରୀରେ ବନ୍ଧା । । ।