ଶିଖିବା ଆମେ

ସୃଷ୍ଟିର ଉପହାର ଏ

     ପ୍ରକୃତିର ଦାନ,

ବିଧିର ବିଧାନ ସବୁ

     କେ କରିବ ଆନ ।

ପାହାଡ଼ ଶିଖାଏ ଏଠି

    ଉଚ୍ଚା ରଖ ନିଜ ମୁଣ୍ଡ,

କର ନାହିଁ ଏମିତି କର୍ମ

    ଯାହା ପାଇଁ ଆଜୀବନ ମିଳୁ ଦଣ୍ଡ ।

ସାଗର କହେ ମନେ

    ଦିଅ ଭରି ଉମଙ୍ଗ,

ଦୁନିଆରେ ଅଛି ଅନେକ କିଛି

    ଜାଣିବାକୁ ବୁଝିବାକୁ ହୁଅ ଜାଗ୍ରତ । 

ଫୁଲ ପରି ହୁଅ କୋମଳ

    ସଭିଙ୍କୁ ବାଣ୍ଟ ବାସ,

ନିଃସ୍ୱାର୍ଥପର ଭଲ ପାଇବାରେ

    ଭରି ଦିଅ ମନେ ବିଶ୍ୱାସ ।

ଆକାଶ କହେ ଏଠି

    ସଫଳତାକୁ କର ସ୍ପର୍ଶ,

ସାରା ଦୁନିଆରେ ଖେଳି ଯାଉ

    ତୁମ ପ୍ରଶଂସାର ସୁଅ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟ ଶିଖା ଏ ଏଠି

   ବାଣ୍ଟିବାକୁ କିରଣ,

ସଭିଁଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଭରିଦିଅ

    ନୂଆ ନୂଆ ପୁଲକ ।

ପୃଥିବୀ କହେ ଶୁଣ

    ଧୈର୍ଯ୍ୟ ବାନ୍ଧି ରଖ,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ କିଛି ସହି

    ଆଗକୁ ବଢିବା ଶିଖ ।

ମାଟି ଶିଖାଇ ଦିଏ

    ସହନଶୀଳତାର ଗୁଣ,

ଗଢି ତୋଳ ନିଜକୁ ଏମିତି

   ନ ଥିବ ମନେ କିଛି ଖୁଣ ।

ଦୀପ ଜଳି ଜଳି ନିଜେ

    ବାଣ୍ଟେ ଯେ ଆଲୋକ,

ସେହି ପରି ଅନ୍ୟର ଖୁସିର

    ହବା ଆମେ କାରକ । 

ଭଲ ପାଇବାର ରଜ୍ଜୁରେ

   ସ୍ନେହ କରୁଣାର ଡୋରୀରେ,

ବାନ୍ଧି ରଖିବା ସଭିଙ୍କୁ

   ମନୁ ରାଗ ହିଂସା କାଢିରେ ।