ପୁଖ୍ ରା ପେଁଚ

ଡାହିକେ ଖୁତାନୀ ଗୁର୍ ଦୁ ଗୁର୍ ଦୁ

     ଚେର୍ ସହୁଛେ କାତି

ଲଇଁଥିଲା ବେଲ୍ କେ ପଡ଼ୁଛେ ବିଧା

      ନି ବୁଝେ ମୁନୁଷ୍ ଜାତି ।

ଯେନ୍ ତା କରି ଢୁକାଲେ ଭି ମୁଁଡ଼େ

      ସେ ଦର୍ ପୁଡ଼ା କାଠ୍

 ବେଟି ସାଉଁଟି  କହେବ କେତେ

      ଯେତେ ମାଠ୍ ବୁ ମାଠ୍ ।

ସାଁପ୍ କେଭେ ଫଁ ନି ଛାଡ଼େରେ ଭାଇ

      ମୂଷା ନି ଭୁଲେ ଗାତ୍

ପର୍ କୁତି ଯାନି ଠାନ୍ ବାରି ବାରି

      ପକାସି ଯୁଡ଼ା ଲାତ୍ ।

  ବଁଚିଥିଲେ ସିନ ବୁଆର୍ ନାଆଁ 

      ମେଟିଗଲେ ସବୁ ଚୁଛା

ତାକି ତର୍ କି ଆଗ୍ କେ ଚାଲୁଁ ହୋ ଭାଇ

      ସଁଖ୍ ଲି ବାଁଖ୍ ଲି ଖଁଚା ।

   ହେତୁ କଲାଦିନୁ ଇ ପର୍ ପଁଚ୍

     କାଏଁ ଯେ ଲାଗିଛେ ପାଲା

  ଢେଁକି କୁଟାନ  ଝଡ଼ଙ୍ଗ୍ ଝଡ଼ଙ୍ଗ୍

     ପିଟିଦେଲେ ମୁଲ୍ ହୁ ଲଁଡ଼ା ।

କେତେ ଲୁକ୍ ଅଛନ୍ ନି କରନ୍ କେଁଭେ

     ପରର୍ ଚୁପ୍ ରା କୁଟା

ଛଁଦ୍ କପଟ୍ ନୁ ଦୁରିହା ରହେସନ୍

 ସଲ୍ ଖେଇ ଚାଲ୍ ସନ୍ ନିଜର୍ ଅଁଟା ।

ଭାବ୍ ସ କାଏଁ ସେମାନେ ନିର୍ ବୁଧିଆ

    କିଛି ନେଇଁ ପାରନ୍ ଜାନି 

ସବୁ ଜାନି ଜାନି ଅଜନା ହେଁସନ୍ ଖାଲି

     ବେଲ୍ କାଲ୍ ପରେ ଅସହନୀ ।

ଧରମ୍ ଡାକେ ସିନେ ତର୍ କାଉ ଥିସନ୍

   ନେଇକରରେ ବାବୁ କରମ୍ ଫଟା

ଆପେ ଆପେ ନିଝର୍ ଗାଡ଼୍ ନେଇ କୁଡ଼ ଗା

    ହେଇଯିବ ଧୁଲ୍ କୁଟା ।

ନେଇଁ ଦେଖୁଚ କାଏଁ କେତେ ଭାଗିଗଲେନ

     ଉମ୍ ରା ଦେଖାଇ ଛେତ୍ କା 

କାଏଁ ନି ହେଜ୍ ବାର୍ ଘଡ଼େଛନେ ହେଲେ

   ଲୁଟାଧନ୍ କେ କର୍ ସ ଘଏତା ।

ବୁଁଧୁ ଟିପି ଯାକ୍  ବିରୋଧ୍ କର୍ ବାର୍ ଟା

   ଇଟା କାଏଁ ତୁମର୍ ପର୍ କୁତି

ବାପର୍ ଛୁଆ ମେତାନ୍ କମେଇ ଖ ନ

   ପରର୍ ଧନେ ବଢ଼ାସ ପୁଟା ଅଁତି ।

ଯା'ର୍ ଖଉଛ ତା'ର୍ କାଏଁ କାଏଁଟା କରୁଛ

    ବତାବ କାଏଁ ଗୁଟେ ଖଁଡ଼େ

 କିଏ କଲେ କାଏଁ ଯେ ଛେଁକି ହେସ

 ସାଁଗେ ନେବ କାଏଁ କେତେ ବୁହି ମୁଁଡ଼େ ।

ହାତେ ନାଇଁ ଧନ୍ ଆବ୍ ରି ହେସ ସବୁଥି

  ବୁଥିହେସ ଲାଜ୍ ଲଜ୍ ନା ଘର୍ କରା

ମାଗ୍ ଲା ତୁନ୍ ପରେ ସୁର୍ କେ ମେତାନ୍ 

ଟୁପ୍ ଲେ ଧାନେ ଖୁଜ୍ ସ ଭୁଗେ ଯାତ୍ ରା ।

ମଲ୍ ମଲାଇ ଆଘୋ ଫିକିହେସ କେନ୍ ତା

    ହିତାହିତ୍ ଟିକ୍ କ ଖାଇଦେସ

ଡାଁଡ଼େ ବାଟେ ଲୁକେ ନାଆଁ ପକାସନ୍

 ମା ବହେନ୍ ଠାନୁ ଇଜତ୍ ବିକୁଥିସ ।

ସଖାଲୁ ବେଲ୍ ବୁଡ଼ାଯାକ୍ ପୁଖ୍ ରା କୁକୁର୍

  ଇ ଘର୍ ସେ ଘର୍ ଘିଚାରଁପା

ସଁଭ୍ ରି ଚାଲହୋ ମୁନୁଷ୍ ହେଇଛ ପରେ

  ଭାଜି ତୁନେ ନେଇଁ କର ନୁନ୍ ଚଖା ।

ମାଆଁର୍ ପେଟୁ ପଡ଼୍ ଲେ ସଭେ ଏକା ହୋ

  ମାଏଟ୍ ଛିଁଲେ କର୍ ମୁ ବଁକା ଟେଢ଼ା

ସକଲ ପାଇଛ    ମନ୍ ତନ୍ ଧନ୍ 

  ହାତ୍ ଗୁଡ଼୍ ଠାନୁ ନାଇଁ ହ ବେଡ଼ା ।

ସମିଆର୍ ତାଲେ ତାଲ୍ ଦେଇ କରି

 ବାଟ୍ ଫୁକି ଚାଲ୍ ବାର୍ ଶିଖୁଁ ଭାଇ

ବୁଧି ବିବେକ୍ ହଜେଇ ବାଟ୍ ବନା ନି ହେଉଁ 

 ଏଡ଼୍ କି ଦୁର୍ ଲଭ୍ ମୁନୁଷ୍ ଜନମ୍ ପାଇ ।