ହେଉ ଯାହା ହେବ

ଭାଷା ଉପେକ୍ଷିତ ଭୂଷାଧାରୀ ପାଇଁ

ବିଭୂଷିତ ଯେଣୁ ବିଦେଶ ପ୍ରୀତି 

ଭାଷାକୋଷ ମଣେ ଅଲୋଡ଼ା ନିଜକୁ

ଅକର୍ମଣ୍ଯ ଥାକେ ମଳି ପରସ୍ତି ।

ଭୂୟସୀ ପ୍ରଶଂସାରେ ବୁଡ଼େ ଅକର୍ମା

ବୁଝେନା ସ୍ବଦେଶୀ ମରମ କଥା 

ଉବୁଟୁବୁ ନୌକା ଦିଶାହରା ସ୍ରୋତେ

ନିଶ୍ଚିହ୍ନତା ପ୍ରାୟ ତା' ପୁରା ଗାଥା ।

ମାଟି ମା' ସଂସ୍କୃତି ମମତା କ୍ଷମତା

ଅନ୍ଧେ ଡୁବିଯାଏ ଝୁରେ ଅତୀତ

ବାଣୀ,ଠାଣି,ରୂପ,ବେଶ,ଭୂଷା ସାଥେ

ଆବୋରେ ପସରା ମେଲି ବିକୃତ ।

କି ଥିଲା କି ହେଲା କଳା ସଂସ୍କୃତିର 

ଦେଶେ ଭରେ କଳା ଅପସଂସ୍କୃତି

ଜଳହୀନ ଶୌଚେ ସଭ୍ଯତା ପ୍ରସରେ

ଅଶୌଚ,ଅଲୋଡ଼ା ଭୋଜନ ପଂକ୍ତି ।

ବାସ,ଗ୍ରାସ,ତ୍ରାସ  ସ୍ନେହ,ଶ୍ରଦ୍ଧା ଶେଷ

ତୁଠ ପଥର ପାଲଟେ ଅକର୍ମ ଶିଳା

ଡାଡି,ମମି ତାଗିଦେ ଝାପ୍ସା ଦରୋଟି ଓଠେ

ଭୟେ ଲିଭିଯାଏ ହସର ହୁଳା ।

ସଯତ୍ନେ ବର୍ଦ୍ଧିତ ଶ୍ମଶ୍ରୁ କୋହେ ଭରେ 

ଭଣ୍ଡାମୀର ଲୀଳା ଅନ୍ଧାରୀ ବିଜେ

ଘର,ଗାଁ ଶୂନ୍ଯ ପଶ୍ଚିମି ପ୍ରଭାବେ

ନବ ଆଗନ୍ତୁକ (ଗାଁରେ) ମୂରବୀ ସାଜେ ।

ଚୂଲି ଗଣା ରୀତି ଲୁଟିବାକୁ ଧନ

ଦେଶର ବିକାଶ ଚୁଲିକି ଯାଉ 

ପିଢ଼ିକୁ ପିଢ଼ି ଲୋଭୀଜନେ ଭଣ୍ଡାଇ

ସୁଜ୍ଞଜନ ଦଶା ପ୍ରସରୁ ଥାଉ ।

ତେଲିଆ ମୁଣ୍ଡରେ ତେଲ ଜକଜକ

ସାଧାରଣ ହୋଇଯାଏ ଜଳକା

ତା' ଗୋସି ବାପର ମାଟିରେ ଜନମି

ଭୁଲିଯାଏ ପିତୃପୁରୁଷ ଟେକା (ଦୟା) ।

କେବେ ଭାସିବ ଦେଶ ଘିଅ,ମହୁରେ

'ସମାନତା' ଡାକେ ହସ୍ତ ପ୍ରସାରି

ମଣିଷ ଜୀବନେ ହେଉ ଶ୍ରେୟ,ଧ୍ଯେୟ

'ସ୍ବାଭିମାନ' ପଳା ରେ ହେଉ ଭାରୀ ।