ଗଙ୍ଗାରେ ପିଣ୍ଡ ଦାନର ମହତ୍ୱ

ଦେବତ୍ୱର ଭୂମି         ପବିତ୍ର ଭାରତ 

       ଆମ ଜନ୍ମଭୂମି ଅଟେ, 

ସତ୍ୟଯୁଗ ଠାରୁ        କଳି ଯୁଗଯାଏଁ 

       କେଡେ ଅଟେ ବୀରାଟେ ।

କାଶ୍ମିରଠାରୁ          କନ୍ୟାକୁମାରୀ ଯାଏଁ 

       ବିସ୍ତୃତ ମୋହରି ଦେଶ, 

ତାହାରି କୋଳରେ      ବଢ଼ିଛେ ଯେ ଆମେ 

       ଲଭିଣ ତାର ଆଶିଷ ।

ଭଗବାନ କୃଷ୍ଣ         ରାମ ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମଣ 

        ଜନମି ତାହାରି କୋଳେ, 

ଜଗତର ନାଥ          ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ 

        ବିଦ୍ୟମାନ ତାରି କୋଳେ ।

ତେଣୁ ଏହି ମାଟି         ପବିତ୍ର ହୋଇଛି 

        ସାରା ଜଗତ ମଧ୍ୟରେ, 

ତାହାରି କୋଳରେ        ଜନମି ଅଛନ୍ତି 

        ନାଆଁ ପଡେ ଜଗତରେ ।

କେତେ ନଦୀ, ନାଳ      ପୋଖରୀ ହ୍ରଦ ଯେ 

         ଏହାର ବକ୍ଷେ ବହଇ, 

ସାଗର ସମୁଦ୍ର          ଅଛନ୍ତି କେତେ ଯେ 

        ପବିତ୍ର ରୁପକୁ ନେଇ ।

ହିନ୍ଦୁମାନଙ୍କର          ବିଶ୍ୱାସ ରହିଛି 

       ପୁରାତନ ପରମ୍ପରା, 

ପିତୃପୁରୁଷଙ୍କର         ପିଣ୍ଡ ଦାନ କଲେ 

       ଶାନ୍ତି ପାଏ ଆତ୍ମା ପରା ।

ଗୟା ତୀର୍ଥ କ୍ଷେତ୍ର      ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନ ଯେ 

       ଶାସ୍ତ୍ରେ ରହିଛି ପ୍ରମାଣ, 

ପିତୃ ପୁରୁଷଙ୍କ         ପିଣ୍ଡ ଦାନ କଲେ 

       ଆତ୍ମା ପାଏ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ ।

ପିତୃ ମାତୃ ଋଣ         ବ୍ରହ୍ମ ଲୋକ ପ୍ରାପ୍ତ 

       ଜୀବନେ ପାଇବା ପାଇଁ, 

ଭକ୍ତି ନିଷ୍ଠା ସହ         ପାଳନ କରିବ 

       କହିଛନ୍ତି ଯେ ଗୋସାଇଁ ।

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ତୀର୍ଥ କ୍ଷେତ୍ର       ଗୟା ଯେ ହୋଇଛି 

         ଜଗତ ମଧ୍ୟରେ ସାର, 

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ବିରାଜି        ସବୁ ଦେବାଦେବୀ 

        କରିଥାନ୍ତି ଉପଚାର ।

ପବିତ୍ର ଗୟାରେ        ଶ୍ରାଦ୍ଧ ଯେ କରିଲେ 

        ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ, 

ତିନି ପୁରୁଷର          ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ 

        ଉପଚାର କରା ଯାଏ ।

ପବିତ୍ର ଗଙ୍ଗାରେ       ପିଣ୍ଡ ଦାନ ପାଇଁ 

        ଶାସ୍ତ୍ରରେ ରହିଛି ନିୟମ, 

ଉକ୍ତ ନିୟମକୁ       ବିଧିରେ ପାଳିବା 

       କରିବା ସତ କରମ ।

ଚନ୍ଦ୍ର ଗ୍ରହଣ ଓ         ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରାଗରେ 

       ରହିଥିବ ମଳ ମାସ, 

ପିତୃ ପୁରୁଷଙ୍କ         ପିଣ୍ଡ ଦାନ କଲେ 

      ପାଇବା ନିଶ୍ଚେ ଆଶିଷ ।

ମଳ ମାସ ମଧ୍ୟେ        ପବିତ୍ର ତିଥିରେ 

      ଗୟାରେ ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରିଲେ, 

ସିଂହ ରାଶି ଜାତ       ବୃହସ୍ପତି କାଳେ 

       ପ୍ରକୃଷ୍ଟ ସମୟ ଭଲେ ।

ଜଗତ ମଧ୍ୟରେ        କିରତୀ ବଢିବ 

       ମନରେ ଭକ୍ତି ରହିଲେ, 

ଅନ୍ତର ହୃଦୟେ        ଡାକିଲେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ 

        ଯଶ ଅକ୍ଷୟ ରହେ ଭଲେ ।

ନିଜ ମନୋବାଞ୍ଛା       ପୂରଣ ନିମନ୍ତେ 

       ଗଙ୍ଗା ପାଖକୁ ଯାଇଣ, 

ଵିଧି ଅନୁସାରେ       ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା କର 

       ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଲୟ ରଖିଣ ।

ଅଶ୍ଵମେଧ ଯଂଜ୍ଞ      ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏ 

      ବ୍ରହ୍ମଚର୍ଯ୍ୟା ବ୍ରତ କଲେ, 

ହୃଦୟ ମଧ୍ୟରେ        ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସୁମରି 

      ବିଧିରେ ପାଳନ କଲେ ।

ମଣିଷ ଜୀବନ         ନୁହଇଁ କେବଳ 

      ଦିନେ ଦୁଇଦିନ କାଳ, 

ଜୀବନ ସାର୍ଥକ        ପାଇବାକୁ ହେଲେ 

      ବୁଡରେ ପାଇବ ଫଳ ।

ଜୀବନ ମଧ୍ୟରେ       ଥରେ ବୁଲି ଆସ 

       ପବିତ୍ର ଗଙ୍ଗାର ଜଳେ, 

କରିଥିବା ପାପ       ଧୋଇ ହୋଇଯିବ 

       ଖୁସି ହେବା ଯେ ସକଳେ ।

ପବିତ୍ର ଗଙ୍ଗାରେ       ବୁଡ଼ ପକାଇଲେ 

      ମନେ ପବିତ୍ରତା ଆସେ, 

ହୃଦୟେ ଭକତି        କରିଣ ଡାକିଲେ 

       ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଜ୍ଞାନ ଆସେ ।

ଶାସ୍ତ୍ର ମାନଙ୍କରେ        ବର୍ଣନା ହୋଇଛି 

      ପିଣ୍ଡ ଦାନର ମହତ୍ୱ, 

ପବିତ୍ର ଗଙ୍ଗାର         ଚରଣ ସ୍ପର୍ଶରେ 

      ରହିଛି ଯେ ଗୁଢ ତତ୍ତ୍ୱ ।

ଦେବତାର ଭୂମି        ଭାରତ ବର୍ଷରେ 

       ଧର୍ମ ବିଶ୍ୱାସୀ ଯେ ଆମେ, 

ବିଶ୍ୱାସର ମୂଳେ        ଭଗବାନ ଥାନ୍ତି 

       ମନେ ପାଅ ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନେ ।

ଗୀତା ଭାଗବତ        ବେଦ ଯେ ପୁରାଣ 

       ଅଛନ୍ତି କାଳ କାଳରୁ, 

ମୁନି ରୁଷିମାନେ         ଲେଖିଣ ଅଛନ୍ତି 

        ସୃଷ୍ଟିର ଆଦ୍ୟ କାଳରୁ "

କେତେ ଯୁଗ ଜନ୍ମା       ମହାପୁରୁଷ ଯେ 

        ଜନ୍ମିଣ ଏଇ ଭାରତେ, 

ଜଗତର ହିତ         କରିବା ପାଇଁକି 

        ବ୍ୟାକୁଳ ରହନ୍ତି ଚିତ୍ତେ ।

ତାଙ୍କ ଉପଦେଶ        ମାର୍ଗଦର୍ଶୀ ବାଣି 

       ପାଳନ କଲେ ଜୀବନେ, 

ମନୁଷ୍ୟ ଜନମ        ସାର୍ଥକତା ହେବ 

       ସଦା ରଖିଥାଅ ମନେ ।

ପିତୃ ପୁରୁଷଙ୍କ         ଆତ୍ମା ଶାନ୍ତି ହେଲେ 

       ଆଶିଷ ମିଳେ ବଂଶକୁ, 

ସମସ୍ତେ ସୁଖରେ       ଜୀବନ କାଟନ୍ତି 

       ଭୟ ନକରି କାହାକୁ ।

ପବିତ୍ର ଗଙ୍ଗାରେ       ବୁଡ଼ ପକାଇବା 

        ପିତୃ ପୁରୁଷଙ୍କ ପାଇଁ, 

ଶାସ୍ତ୍ରର ମତରେ       ଶ୍ରାଦ୍ଧ କରିବା ଯେ 

         ବଂଶ ଉଦ୍ଧରିବା ପାଇଁ ।

ଗୁଆ, ପାନ, ଖସା      ଯବ ଧାନ, ଅଦା 

         ଛତୁଆରି, କଞ୍ଚା କ୍ଷୀର, 

ବେତ କନ୍ଦା, ଗୁଡ଼       ମହୁ, ଘିଅ, ଦହି 

        ଫୁଲ, ମୁରୁଜ, କର୍ପୁର ।

 କଦଳୀ, କର୍ପୁର       ଉଷୁନା ଚାଉଳ 

        ଧୂପ, ଦ୍ୱୀପ, ଝୁଣା, ଲୁଣ,. 

ଅରୁଆ ଚାଉଳ        ହାତୁଆ ଯେ କୁଣ୍ଡ 

       କୁଶ ଆସନ ଯେ ପୁଣ ।

ଉଷୁନା ଚାଉଳ       ଚନ୍ଦନ କର୍ପୁର 

       ଭିନ୍ନ ଯେ ପନି ପରିବା, 

ପିଣ୍ଡ ରଖା ପାତ୍ର        ପଣସ ପତ୍ର ଯେ 

       ଯୋଗାଡ଼ କରି ରଖିବା ।