ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ

ରାଗ --ବଙ୍ଗଳାଶ୍ରୀ 

ଧରି କଳେବର ନନ୍ଦର ନନ୍ଦନ ଗୋପରାଜ୍ୟ ନଗରୀରେ 

ଯଶୋଦାଙ୍କ କୋଳ ମଣ୍ଡନ କରିଲ ତେଜସ୍ୱି ଶିଶୁ ରୂପରେ "

ପ୍ରଭୁ ତୁମେ କୃଷ୍ଣ ଅଣାକର ଜ୍ୟୋତି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ନିରାକାର 

ବିଶ୍ୱର ରଚକ ବିଶ୍ୱର ରକ୍ଷକ ତୁମେ ହିଁ ପରମେଶ୍ୱର "

ହେ ଦିବ୍ୟପୁରୁଷ ତ୍ରିଭୁବନ କର୍ତ୍ତା ଜଗଦ୍ଦିପ୍ତି ଦୀନବନ୍ଧୁ 

ଉପମା ରହିତ ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ତୁମେ କରୁଣାର ସିନ୍ଧୁ "

ମୟୂର ଚୁଳିଆ ଛନ୍ଦାଚରଣ ହେ ଗୋପର ମଉଡମଣୀ 

ଯଶୋଦା ନନ୍ଦନ ନନ୍ଦ ପ୍ରାଣଧନ ଆସ ଧନ ବେଣୁପାଣି "

ଆସ ହୃଷିକେଶ ଗୋବିନ୍ଦ ମୁରାରୀ କାଳୀଦଳା ରଙ୍ଗାଧର 

କଂସ ନିଧନିଆ ରାଧା ରମଣ ହେ ଆସ ମୁଁ ଯୋଡୁଛି କର "

ଦଶ ଅବତାରୀ ହେ କୁଞ୍ଜବିହାରୀ ଯମୁନା କୁଳିଆ ହରି 

ରାମ କୃଷ୍ଣ ଦେବ ଜୟ ନାରାୟଣ ଆସ କାହ୍ନୁ ବଂଶୀଧାରୀ "

କିଏ ଡାକୁଥାଏ କୃଷ୍ଣଚନ୍ଦ୍ର ବୋଲି କିଏ ଡାକେ ବ୍ରଜଶଶୀ 

କିଏ ଡାକିଥାଏ ଶରଧାରେ କାହ୍ନୁ ଆସ ଧନ ଧରି ବଂଶୀ "

ତୁମ ବଂଶୀ ସ୍ୱର ଶ୍ରବଣ ନିମନ୍ତେ ଜଗତେ ମାନବ ଗଣ 

କେତେ ମୁନୀ ଋଷି ତପସ୍ୱୀ ସାଧକ ଚାହିଁଥାନ୍ତି ଗୋପୀଗଣ "

କୃଷ୍ଣଙ୍କ ବଂଶୀରେ ସପ୍ତଶ୍ୱର ଥାଏ ଜଡ଼ ଚେତନାର ସ୍ୱର 

ପ୍ରତ୍ୟେକ ରନ୍ଧ୍ରରେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ସ୍ୱର ହୋଇଥାଏ ସୁମଧୁର "

ପ୍ରଥମ ରନ୍ଧ୍ରରେ ତରୁ ପଲ୍ଲବିତ ଶୁଣିଣ ବଂଶୀର ସ୍ୱର 

ଦ୍ୱିତୀୟ ରନ୍ଧ୍ରରେ ଯମୁନା ସ୍ଥଗିତ ସ୍ୱର ଲାଗେ ସୁମଧୁର "

ତୃତୀୟ ରନ୍ଧ୍ରରେ ମଳୟ ବହଇ ଜୀବନର ଶାନ୍ତି ପାଇଁ 

ଚତୁର୍ଥ ରନ୍ଧ୍ରରେ କଦମ୍ବ ଫୁଟଇ ରାଧାଙ୍କ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ "

ପଞ୍ଚମ ରନ୍ଧ୍ରରେ ଗୋପୀ ନାମ ଧରେ ଷଷ୍ଠରେ ଡ଼ାକଇ ରାଧା 

ସପ୍ତମ ରନ୍ଧ୍ରରେ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମେଳି ଡ଼ାକଇ ମାତ ବସୁଧା "

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ବଂଶୀ ସ୍ୱରକୁ ଶୁଣିଣ ଚକିତ ଯମୁନା ପାଣି 

ମୃଗ, ତରୁ, ତୃଣ ଚାପିଣ ରହିଲେ ଭାଙ୍ଗିଲା ବାଙ୍କ ଚାହାଣି "

ଜଳ ଛାଡି ମୀନ କୂଳେ ପଡିଗଲା ବୃକ୍ଷର ପତର ଝଡି 

ଶୁଷ୍କ ତରୁମାନେ ପଲ୍ଲବିତ ହେଲେ କୁଳବଧୁ ଗଲେ ଛାଡି "

ଗୋପପୁରେ ଯେତେ ଗୋପାଙ୍ଗନା ଥିଲେ ବିଷୟା ବିଶାର ହେଲେ 

ଶାଶୁ ନଣନ୍ଦଙ୍କ ଆକଟ ନମାନି ଯମୁନାକୁ ଚଳିଗଲେ "

କାଷ୍ଠ ପିତୁଳି ଯେ ହୋଇ ଗୋପନାରୀ ସମସ୍ତେ ରହିଲେ ଚାହିଁ 

ବଂଶୀର ଶରଣ ହୋଇବା ସମସ୍ତେ କୃଷ୍ଣ ବିନୁ କିଛି ନାହିଁ "

ସସାଗର ଧରା ହୁଏ ପ୍ରକମ୍ପିତ ସାନ୍ନିଧ୍ୟର ଆଶା ନେଇ 

ନାଚୁଛି ଆକାଶ ସାଗର ତରଙ୍ଗ ବଂଶୀର ସ୍ୱର କମ୍ପଇ "

କୃଷ୍ଣମୟ ହେଉ ଏ ସାରା ଜଗତ ସୁଖରେ ବିତୁ ଦିବସ 

ପ୍ରଭୁ ପାଦେ ମତି ରହି ପାଉ ପ୍ରୀତି ହୃଦେ କୁଞ୍ଜେ ଆସି ବସ "