ପ୍ରିୟା ମୋର

ପ୍ରିୟା ମୋର ଲାଜକୁଳୀ

  ଲାଜେ ଯାଏ ସେ ଭିଜି,

ପ୍ରେମ ତାର ମିଠା ମିଠା

  ନିଦ ମୋ ଯାଏ ହଜି ।

ଆଖିର ଇଶାରା ତାର

  କହେ କେତେ କଥା,

ଛୋଟ ଛୋଟ କଥାରେ ସେ କରେ ମାନ

  ମନ କୁ ହୁଏ ଯେ ବଥା ।

ହସି ଦିଏ ଯେବେ ସେ

    ମୋ ଆଡକୁ ଚାହିଁ,

ଅମାନିଆ ମନ ମୋ

  ଆୟତରେ ପାରେନା ରହି ।

ଖୋଜିବୁଲେ ସବୁବେଳେ

  ପାଗଳ ପ୍ରବର ସାଜି,

ଏକାନ୍ତ ରେ ବସି ଗପିବାକୁ

  ହୁଏ ନା ସେ ରାଜି ।

ରାଗ ତାର ସତେ

   ଅଦିନିଆ ଝଡ଼,

ରାଗିଲେ ସେ ଭାଙ୍ଗି ଦିଏ

  ସବୁ ସମ୍ପର୍କ ର ବାଡ଼ ।

ଭାରି ନିରୀମାଖି ସେ

    ମୋ ପ୍ରିୟତମା,

ମନେ ଅାଙ୍କେ ମୋ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ

  ସତେ ମୋ ହୃଦୟ ରାଜଜେମା ।

ଡାକେ ତା ପାଖକୁ

    ତା ନିରୀହ ଆଖି,

ଚେହେରା ତା ପାରିଜାତ

    ଆଖି ଯାଏ ଲାଖି ।

ସ୍ବପ୍ନ ତାର ଦେଖିବାକୁ 

  ଭାବନା ରେ ତା ହଜି ବାକୁ, 

ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ସବୁବେଳେ

   ପାଖରେ ତା ରହିବାକୁ ।

ଫୁଲ ର ପାଖୁଡ଼ା ପରି

   ଡାକେ ସେ ହାତ ଠାରି,

ଚାନ୍ଦ ର ଚାନ୍ଦିନୀ ପରି

   ସତେ ମୋ ପ୍ରିୟା ସୁନ୍ଦରୀ । । ।