ଅଫୁଟା ଫୁଲ

ଅଫୁଟା ଫୁଲ ମୁଁ ଜୀବନ ବଗିଚାର 

  ନାହିଁ ମୋ ପାଶେ ବାସ ଅପୂର୍ବ ସୁଗନ୍ଧର । 

ସାଜିଛି ମୁଁ ଅଲୋଡା ଅପ୍ରିୟ ଦୁନିଆ ପାଇଁ 

  ଜୀବନ ଟା ଆଜି ବେସାହାରା ଲଗାଇ । 

ଶୁଣିବାକୁ ଅକୁହା ଯନ୍ତ୍ରଣା 

 ମନା ତ ଏଠି ଦେଖେଇବାକୁ ମନର ଉତ୍ତେଜନା।

ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ କରିଦିଏ ବିକ୍ଷିପ୍ତ ମନୋଭାବ, 

ସାଜିଛି ଆତ୍ମୀୟଙ୍କ ଘୃଣା ର ପାତ୍ର ।

ଜାଣେନା କେବେ ମୁଁ ପାଇବି ଖୋଜି , 

  ଦୁନିଆ ଆଗରେ ଠିକଣା ମୋ ଯାଇଛି ହଜି । 

ପାଇ ନାହିଁ ଆଜି ଯାଏଁ କେବେ ସେ ସ୍ନେହ ଆଦର, 

  ହେଇ ନାହିଁ କାହା ପାଇଁ ସତେ ମୁଁ ନିଜର । 

ଭଲ ପାଇବା ଯେ ନାହିଁ ମୋ ଭାଗରେ , 

 ଚାହେଁନା ମୁଁ ରହିବାକୁ ମିଛ ସମ୍ପର୍କ ରେ ।

ଫୁଲ ଟିଏ ସିନା ହେଲେ ରହି ଗଲି ହେଇ ଅଫୁଟା, 

  ପାରିଲି ନାହିଁ ଖେଳାଇ କାହା ଜୀବନରେ ବାସ ର ଛିଟା । 

ଯାଯାବର କଥାଚିତ୍ର ସାଜିଛି ଜୀବନ 

  ଜଣା ନାହିଁ କେବେ ହେବ ଦୁଃଖର ଲାଘବ । 

ଅଫୁଟା ଫୁଲ ମୁଁ ଜୀବନ ବଗିଚାର, 

  ନାହିଁ ମୋ ପାଶେ ବାସ ଅପୂର୍ବ ସୁଗନ୍ଧର । । ।